Tag: opis

Najstarsza wzmianka o wsi Gorzupia pochodzi z 1246 r. Kolejna, z 1353 r. , związana jest z ówczesnym księdzem, którego określono jako „Nicolaus plebanus de Gorup”. Kościół wzniesiono wcześniej, w 2 poł. XIII w. Pierwotnie tworzył go jednonawowy korpus z przylegającym od wsch. prezbiterium. Prawdopodobnie w XVI w. po stronie zach. dostawiono wieżę, a przy pn. ścianie prezbiterium wzniesiono zakrystię. W tym samym czasie przekształcono część otworów okiennych, zmieniono kształt łuku tęczowego, nawę oraz prezbiterium przykryto sklepieniem krzyżowym. W latach 1539 – 1668 świątynia należała do protestantów. W XVIII w. do południowej ściany nawy dostawiono kruchtę, a obok kościoła, po południowo-wschodniej stronie, wybudowano kaplicę grobową z kryptą.

Pierwszym dokumentem potwierdzającym istnienie kościoła jest poświadczenie wydane w 1326 r. przez Henryka żagańskiego o sprzedaży dzietrzychowskich dóbr razem z uposażeniem miejscowej świątyni rodzinie von Kelbichen. W piśmie z 1376 r. wzmiankowano tutejszego plebana, a w kolejnych z 1399 i 1403 r. wymieniono proboszcza Bernhardta. Pomiędzy 1520 a 1668 r. kościół należał do protestantów. Później, do 1670 r. katolickie nabożeństwa odprawiali w nim jezuici, a po nich augustianie z Żagania. Po sekularyzacji zakonu w 1810 r. świątynia pozostała w rękach katolików.

Kościół został wzniesiony w XII w. i otrzymał wezwanie św. Wincentego. Najstarsza wzmianka potwierdzająca istnienie świątyni dotyczy przekazania w 1284 r. wsi Stary Żagań razem z patronatem nad kościołem klasztorowi augustianów. Do żagańskiego opactwa należał do czasu sekularyzacji klasztoru w 1810 r. W l. 1596-1663 był nieużytkowany, w międzyczasie, w 1626 r., został obrabowany. Odnowę świątyni przeprowadzono w 1670 r. dzięki staraniom opata żagańskiego konwentu augustianów Kaspara Fabritiusa. Podczas tego remontu przebudowano okna, wcześniej, w XV w. prezbiterium przekryto sklepieniem a przykościelny cmentarz otoczono kamiennym murem. W XVIII w. dobudowano zakrystię i kruchtę, oraz wzniesiono barokowe bramki w ogrodzeniu.

Barokowy kościół Matki Boskiej Bolesnej wzniesiony w latach 1691 – 1698 na miejscu starszego. Jednonawowa budowla jest murowana z cegły i otynkowana z przylegającą od zachodu do prezbiterium zakrystią i od wschodu z kruchtą. Sklepienia kolebkowe z lunetami i faliste szczyty korpusu. Od zachodu kościół wieńczy wieżyczka z barokowym hełmem i latarnią.