W 1255 r. po raz pierwszy w dokumentach wymienia się zamek Wolfsburg jako „Castrum Volsperg”. Palatyn Ludwig II Surowy nadaje zamek w lenno rycerzowi Albrechtowi von Lichtenstein, który to zobowiązał się mieć zamek w opiece.
I połowa XI w. – Zbudowana zostaje królewska twierdza Kästenburg przez dynastie salicką.
1100 – Poprzez darowiznę zamek przechodzi na własność opactwa w Spirze.
1525 – Podczas Wojny Chłopskiej zamek zostaje zniszczony.
Zamek Breitenstein podobnie jak położony po drugiej stronie doliny Erfenstein założony został przez hrabiów von Leiningen w pobliżu granicy z terytorium biskupów ze Speyer jako ochrona i stacja kontrolna drogi w dolinie wzdłuż górnego biegu rzeki Speyerbach. Zbudowany został 10 do 20 lat przed zamkiem Erfenstein, w opisach właściciele zostali wymienieni już w 1257 roku.
W trzeciej kwarcie XII wieku hrabiowie z Leiningen budują zamek Erfenstein zabezpieczając drogę wzdłuż górnego biegu rzeki Speyerbach naprzeciw zamku Spangenberg chroniącego część rejonu biskupstwa ze Speyer. „Ritter von Erffenstein” wymienieni zostali po raz pierwszy w 1272 roku, wymarli w 1475 roku.
Zamek Spangenberg został przypuszczalnie wybudowany w XI w. W roku 1100 został zamkiem lennym w wyniku nadania przez biskupów z opactwa Spiry. W czasie „Weißenburger Fehde” między palatyńskim elektorem Friedrichem I, a baronami z dynastii Pfalz-Zweibrücken, doszło do obopólnego zniszczenia w 1470 r. położonych naprzeciwko siebie zamków Spangenberg i Erfenstein.
Około 3 kilometry w kierunku północno zachodnim od Dahn w 1230 r. Heinrich von Mursel z bocznej linii rycerzy z Dahn Buduje własną siedzibę – zamek Neudahn. Już w 1327 roku wymiera linia von Neudahn. Tanstein, Altdahn i Neudahn przynależały od tego czasu do wspólnych właścicieli z Dahn. W 1438 roku odradza się znów linia von Neudahn i we wczesnych latach XVI wieku rozbudowuje i umacnia zamek. W 1552 roku nocował tu król Francji Henryk II.
Zamek Albeck w miejscowości Sulz w landzie Badenia Wirtembergia. Zachowały się resztki murów obronnych i pałac z licznymi otworami okiennymi (dawne okna łukowe).
Zamek Wehrstein to ruina zamku górskiego położonego na szczycie wzgórza nad miejscowością Fischingen, koło Sulz am Neckar, w powiecie Rottweil, w Badenii-Wirtembergii, w Niemczech.
Zamek St. Paul w pobliżu miejscowości Wissembourg w Alzacji, przy granicy z Niemcami.
Pierwsza wzmianka o zamek Gräfenstein pochodzi z 1237 roku w dokumencie podziału hrabiów z Leiningen. Centrum założeni, donżon i palatium pochodzi prawdopodobnie z XII w. więc z czasów dynastii Staufów. Wznosi się ona na wysokim na 12 m. skalnym płaskowyżu.
Zamek Drachenfels położony jest na tak samo zwanej skale piaskowca długiej na 150 m. i szerokiej na 368 m. Najwyższa część skały została dawniej rozbudowana i powstał donżon. Z powodu jej obecnego wyglądu nazywana jest „zębem trzonowym”.
Zamek Grafendahn został zbudowany w 1425 roku przez Konrada von Mursel, lennika biskupów ze Spiry (Speyer) i wnuka Fridricha von Dahn (zobacz Altdahn). Od początku zamek był zaplanowany jako Ganerbenburg…
Ponad wsią Wilgartswisen w dolinie rzeki Queich, góruje długa i wąska skała z piaskowca. Na skale tej wznosił się niegdyś dumny i potężny zamek z którego niewiele dziś zostało. Jego powstanie jest niewiadome, pierwsza wzmianka datowana jest po roku 1246. Jego los był podobny jak i pozostałych zamków południowej części Pfälzer Wald’u
Zamek położony jest w południowym Lesie Palatyńskim, około 1 kilometr na wschód od niewielkiego miasta Dahn. Należy do grupy zamków z Dahn, do których zalicza się również zamki Grafendahn i Tanstein. Te trzy zamki nie powstały w tym samym czasie, ale położone są jeden obok drugiego na jednym grzbiecie górskim. Jedynymi zbudowanymi w podobny sposób są trzy zamki położone w Wogezach, w górnej Alzacji, koło miejscowości Husseren-les-Châteaux.
Zamek Tanstein położony jest na dwóch skałach od strony zachodniej. Jest najstarszą częścią grupy zamków w Dahn. Potwierdzają to zarówno romańskie mury jak i forma nazwy. W czasie sporu w 1522 roku został zdobyty i do roku 1544 zasiedlony przez arcybiskupa z Tier. W 1571 roku został zniszczony i od tego czasu nie był już zamieszkały.
W centrum miasta wznosi się niewielka renesansowa warownia zbudowana na planie kwadratu zwana Starym Zamkiem w odróżnieniu od nowego pałacu wzniesionego w innej części miasta. Pierwotnie w miejscu tym stał gród, na podwalinach którego w XIII wieku Dobiesław zbudował zamek murowany. Początkowo była to wieża otoczona murem i fosą, później rozbudowana. W 1465 roku uległa zniszczeniu przez mieszkańców Kołobrzegu. Zamek przebudowywany był dwukrotnie – najpierw w połowie XVI wieku przez ówczesnych właścicieli Ostenów, później w XVIII wieku przekształcony na rezydencję.
Pałac w Trzebiatowie nazwano po prostu pałacem Nad Regą. I rzeczywiście, w dole malowniczo wije się niewielka rzeczka. Pałac zbudowany na planie litery L, powstał pod koniec XVII wieku. Przez kilka lat pod koniec XVIII wieku mieszkała w nim księżna Maria Wirtemberska z domu Czartoryska.
Nad jeziorem wznosi się na pagórku samotna wieża zamkowa (31 m) o średniowiecznym rodowodzie, będąca jedyną pozostałością po zamku biskupów kamieńskich z przełomu XIII i XIV w. Zbudowana została przez księcia Bolesława IV. Założony na planie czworoboku zamek posiadał wieżę, otoczony był murami obwodowymi i fosą.
Przez doliny Speyerbach i Hochspeyerbach prowadził w dawnych czasach ważny szlak komunikacyjny od Renu (Speyer) przez Neustadt an der Weinstraße do Kaiserslautern. Niedaleko też znajduje się rozgałęzienie na Bad Dürkheim i Worms. W tej okolicy hrabiowie von Leiningen i Lehenmanner z klasztoru Limburg w XIII wieku na miejscu małej osady obronnej z XII wieku (mur odkryty w 1989 roku) budują potężny zamek. Pierwszymi kasztelanami byli rycerze von Frankenstein wymienieni w 1146 roku – wymarli w XIV wieku.
Hardenburg położony na wschodniej krawędzi Lasu Palatyńskiego, ponad doliną rzeki Isenbach, kontrolował dostęp do równiny reńskiej.
Będący w ruinie zamek pozostaje największym zamkiem Pfalzu. Położony na 200 m. długiej skale zajmuję powierzchnie 180 x 90 m. Potężne wieże obronne, imponujący donżon mający mury grube na 7 m. i położenie na zboczu góry nie pozwoliły przez stulecia – do czasu Rewolucji Francuskiej – na zdobycie i zniszczenie zamku. Jedyna kapitulacja po oblężeniu jest wymieniana w 1512 r.
Modeneck (Meistersel – Dom Mistrzów lub Pałac Modenbacher) jest jednym z najstarszych zamków Pfalz’u, wybudowanym przypuszczalnie już w czasach dynastii salickiej (XI w.). Położony jest na przełęczy między dolinami Modenbacher i Ramberg. W czasie Wojny Trzydziestoletniej został zniszczony i pozostał ruiną. W dobrym stanie zachowały się resztki folwarku, fosy, zamek dolny i pozostałości zamku górnego. Na uwagę zasługują wydrążone w skale pomieszczenia na zamku górnym i zamkowa cysterna na wodę.
Na lesistym grzbiecie Gór Kurzych 436 m n. p. m. i 200 m ponad wsią Ramberg położone są ruiny zamku Ramburg. Warownia założona została w XII w., z którego pochodzą resztki murów, do ochrony cesarskiego zamku Trifels. Swe powstanie zawdzięcza cesarzowi Barbarrosie. Krótko przed zniszczeniem w czasie Wojny Chłopskiej był w posiadaniu panów von Dalberg, a później hrabiów von Löwenstein – Scharfeneck, którzy kupili zamek w 1540 roku.
Pałac w Karlsruhe zbudowany został w 1715 roku jako rezydencja margrafa Karla Wilhelma von Baden-Durlach.
Budynek zostaje wzniesiony częściowo z drewna i już w 1746 roku musiał być odrestaurowany. Drewniane konstrukcje podczas przebudowy zostały zastąpione kamieniem.
Nad brzegiem rzeki Kwisy, w zabytkowym parku stoi okazały zamek zbudowany pod koniec XIII w. przez Bolka I – księcia świdnicko – jaworskiego. W XVI w. warownia należała do księżnej Anny, a następnie przeszła w ręce rodów rycerskich: do 1387 r. byli to Kittlitzowie, później do 1391 Zeidlitzowie, a po nich do 1631 roku Rechenbergowie z Przemkowa.
Na wysokim bazaltowym wzniesieniu (360 m n.p.m.),które opasuje rzeka Bóbr stoi zamek założony prawdopodobnie przez Bolesława II Łysego na początku XIII w. Wcześniej w tym miejscu znajdował się gród kasztelański wymieniany w dokumentach z 1155 roku. Najstarszą częścią zamku jest kamienna cylindryczna wieża, którą po badaniach archeologicznych na przełomie lat 80 i 90 uznano za najstarszą murowaną budowlę w Polsce.
Dwór w Zimnej Brzeźnicy powstał w XVI w. Rozbudowany w 1603 r. i w XVIII w. Jego właścicielami były rody von Knobelsdorff, von Heuthausen i von Vigny. Po pożarze w końcu XIX w. został opuszczony i pozostaje ruiną.
Pałac w Zimnej Brzeźnicy został wybudowany zapewne po pożarze poprzedniej rezydencji w końcu XIX. Na tyłach pałacu istnieje park krajobrazowy z tego samego okresu.
Villa Ludwigshöhe zbudowana została w latach 1845-52 przez architekta z Monachium Friedricha Gärtnera i Leo von Klenze na stokach doliny Renu poniżej ruin zamku Rietburg. W otoczeniu kasztanowców i winnicami u podnóża, z widokiem na dolinę Renu, powstała klasycystyczna czworokątna budowla, z wewnętrznym dziedzińcem, do którego prowadzi korytarz z zewnątrz. Król Ludwig I przebywał tu często.
Zamek w Heidelbergu (niem. Heidelberger Schloß), zamek gotycko-renesansowy położony na górze Königstuhl w Heidelbergu w Niemczech.
Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1225. Jego budowę podzielić można na dwa okresy główne: późnośredniowieczno-gotycki w latach ok. 1400 do 1544, w których był zamkiem obronnym oraz renesansowy w latach ok. 1549 do 1620, kiedy pełnił funkcję reprezentacyjnej rezydencji.
W międzyczasie pałac w Edesheim kilkukrotnie zmieniał właścicieli i w roku 2000 doczekał się kompletnego odrestaurowania. Od tego czasu w obiekcie znajduje się hotel.
Kaiserpfalz lub Königspfalz (z niem. Pałac cesarski) – ogólna nazwa dla wszystkich zamków i pałaców (oraz wczesnośredniowiecznych palatiów) w Świętym Cesarstwie Rzymskim, które spełniały rolę siedziby i miejsca wykonywania władzy cesarza. Kaiserpfalz w Kaiserslautern wybudował cesarz Fryderyk I Barbarossa w latach 1152-58.
Pałac w Bad Bergzaben jest dawniejszą posiadłością hrabiów i książąt z Zweibrücken, którzy mieli tutaj swój kurort. Pozostałością dawnego renesansowego pałacu powstałego w latach 1527-1579 jest klatka schodowa znajdująca się na dzisiejszym podwórzu zamkowym. Pożar w roku 1679 zniszczył doszczętnie stary budynek. Nowy budynek zbudował od nowa na miejscu starego Jonas Erikson Sundahl.
Katedra w Spirze – kościół katedralny z XI/XII wieku w Spirze w Nadrenii-Palatynacie w południowo-zachodniej części Niemiec. Największa zachowana do dnia dzisiejszego katedra romańska w Europie, jedna z trzech obok katedr w Moguncji i Wormacji katedr cesarskich typu nadreńskiego. Kościół grzebalny cesarzy z dynastii salickiej, staufickiej i habsburskiej. Spalona w 1689. Odbudowana i częściowo zrekonstruowana w XVIII–XIX wieku.
W 1981 katedra w Spirze została wpisana na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.
W odległości około 3 kilometrów od miejscowości Vorderweidenthal założony został w XII w. zamek zwany obecnie Lindelbrunn. Najstarszy przekaz historyczny podaje nazwę zamku Lindelbol (co oznaczać może wzgórze porośnięte lipowym lasem), a od połowy XIV w. nazywany też Ganerburg. Lindelbrunn należał do pierścienia warownych zamków ochraniających twierdzę Trifels w Anweiler.
Zamek Madenburg ( biskupi) jest jednym z największych zamków Palatynatu. Zwany też Eschbacher Burg, jako że leży około 250 metrów ponad miejscowością Eschbach, na długim i wąskim grzbiecie południowego stoku góry Rothenberg. Budowla rozciąga się na długości 180 metrów i szerokości 50 metrów. Założony został w XI w. Rok 1525 ( Wojna Chłopska) zamienia twierdzę w „pustą kupę kamieni”.
Budowla zniszczona została dopiero pod koniec II wojny światowej, w kwietniu 1945, kiedy to została podpalona przez żołnierzy radzieckich. W roku 1964 opiekę nad zamkiem objął zielonogórski Szczep Drużyn Harcerskich „Makusyni”. Rozpoczęto wtedy prace przy odgruzowywaniu zamku. Zdecydowana większość zamku nadal pozostaje jednak w ruinie.
Pierwsze informacje o wsi pochodzi z 1220 roku, kiedy to w dokumencie biskupa wrocławskiego Wawrzyńca napisane zostało, że dziesięcina należna biskupowi oddana została na parafię w Solnikach. Gotycki zamek powstał w końcu XIV w. na planie prostokąta o wymiarach 22,5 na 23,5 m. Wieś przez wiele wieków związana była z rycerskim rodem Rechenbergów.
Według tradycji kościół w Borowie Polskim istniał już w 1414 roku, obecny wzniesiony został na jego miejscu przez Rechenbergów w XV w. Gruntownej przebudowy dokonano ok. połowy XVI w.
Pałac w Zatoniu – wybudowany w 1689 r. przez ówczesnego właściciela dóbr zatońskich Balthazara von Unruh w formie barokowego dworu. W roku 1842 przebudowany w formie klasycystycznej. Wg najnowszych ustaleń autorem projektu przebudowy dworu był W. Gurlt, książęcy urzędnik ds. budowlanych z Otynia. W tym samym roku zaczęto także przekształcać park wokół pałacu wg projektu Piotra Lenné.
Ruina kościoła w Zatoniu z XIII w. Zbudowany z kamienia polnego i rudy darniowej (charakterystyczne brunatne elementy muru). W XVI w. przejęli go protestanci. Po kontrreformacji z powrotem przejęty przez katolików.
Wieża rycerska w Witkowie zbudowana w XV wieku w stylu gotyckim. Przebudowana w stylu renesansowym i otoczona fortyfikacjami około 1557 roku. Powiększona w XVIII wieku. W zespole zamku zachowała się wieża mieszkalna, fragmenty gotyckiej polichromii, renesansowy wystrój architektoniczny oraz fragmenty umocnień bastionowych.
Dwór w Broniszowie wybudowany został wraz z zespołem dworskim: oficyna, folwark w XII w. jako zamek rycerski. W XVI/XVII w przekształcono go z zamku obronnego w dwór mieszkalny. Renesansowy, murowany z kamienia i cegły, trzykondygnacyjny, założony na kształcie litery L. W XIX w. zamknięty murami i basztą neogotycką co pozwoliło na uzyskanie małego wewnętrznego dziedzińca oraz baszty widokowej. Dwór otoczono fosą połączoną ze stawem widokowym.
Zamek w Osiecznej znajduje się w parku nad brzegiem Jeziora Łoniewskiego, swój obecny charakter zawdzięcza przebudowie z lat 1890-1908, przeprowadzonej przez berlińskie biuro architektoniczne Reimer-Koerte. Sprzed tej przebudowy pochodzi część murów i niektóre elementy dekoracyjne elewacji. Jedynym zachowanym pomieszczeniem jest pochodząca z 1601 r. tzw. sala rycerska (jadalna), nakryta sklepieniem kolebkowo-krzyżowym.
Zamek w Rydzynie – pierwotny gotycki zamek Rydzyńskich z XV w., zbudowany na sztucznej wyspie przetrwał niecałe dwa stulecia. W latach 1682-1695, częściowo na jego murach, wzniesiono barokową rezydencję Leszczyńskich wg projektu królewskiego architekta Józefa Szymona Belottiego i Pompeo Ferrariego. Już wówczas zamek uzyskał formę czterokondygnacyjnego, czteroskrzydłowego założenia z wewnętrznym dziedzińcem i czterema basztami na narożach.
Pałac w Przybyszewie powstał w 1910 roku na miejscu dawnego dworu. Wybudowany przez Hugona Lehmanna murowany z cegły i otynkowany budynek, kryty dachem mansardowym, wykazuje cechy eklektycznej architektury niemieckiej łącząc w sobie neoklasycyzm i neobarok. Od strony południowej umiejscowiono czterokondygnacyjną wieże, przed którą znajduje się arkadowy podjazd z tarasem.
Zamek na przesmyku jezior Łagowskiego i Ciecz zbudowany został w stylu gotyckim w XIV w. przez rycerski zakon joanitów, którzy mieli tu swą komandorie. Do roku 1810 był siedzibą zakonu, a następnie przeszedł w ręce prywatne. Przebudowany częściowo w XVII w. w stylu barokowym. Odremontowany w latach 1964 – 70.
Pałac został wzniesiony na miejscu średniowiecznego zamku Piastów z przełomu XIII i XIV wieku, a dokładniej 3 metry wyżej. Historia tego zabytku łączy się z Księstwem Głogowsko – Żagańskim. W roku 1627 cesarz Austrii Ferdynand II sprzedał Księstwo Żagańskie czeskiemu księciu, dowódcy i politykowi, Albrechtowi Wallensteinowi.
Zamek Berwartstein jest jednym z nielicznych zamków, które zostały ponownie odbudowane i zamieszkałe. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1152, kiedy książę Fryderyk I Barbarossa przekazał posiadłość biskupowi ze Speyer – Georg’owi. Następni właściciele rodzina von Berwartstein trudnili się rozbojem, w wyniku czego w roku 1314 zamek został zajęty przez wojska ze Straßburga i Hagenau. Następnie w roku 1347 zamek przeszedł w posiadanie klasztoru benedyktynów z Weißenburg.
Zamek Kropsburg leży na wzgórzu obsadzonym winnica, do którego przylega las kasztanowców. Dotrzeć można tu pieszo od strony malowniczej wsi Sankt Martin lub też dojechać od strony Edenkoben. Swój początek zamek ma w XIII w. kiedy to kolegium kanonickie ze Speyer wybudowało zamek lenny.
Zamek Staufów – Landeck zbudowano w 1200 roku do ochrony klasztoru Bildenfeld w Klingenmünster. Położony jest na wzniesieniu 350 m n.p.m. Wejście do zamku, znajdujące się od strony północnej, prowadzi ponad 10 metrów głęboką fosą. Drewniany most odnowiony w 1965 roku wspiera się na trzech potężnych filarach. Ostatnia trzecia część w przeszłości była mostem zwodzonym. Przez utrzymaną w dobrym stanie bramę, wchodzimy za okalający zamek pierścień murów obronnych, które powstały w XIV i XV wieku jako ochrona przed bronią palną.
