Wybudowany został wraz z zespołem dworskim: oficyna, folwark w XII w. jako zamek rycerski. W XVI/XVII w przekształcono go z zamku obronnego w dwór mieszkalny. Renesansowy, murowany z kamienia i cegły, trzykondygnacyjny, założony na kształcie litery L. W XIX w. zamknięty murami i basztą neogotycką co pozwoliło na uzyskanie małego wewnętrznego dziedzińca oraz baszty widokowej. Dwór otoczono fosą połączoną ze stawem widokowym. Od wschodu między lizjerami parku leży łąka spacerowa. Na parterze znajdują się dwie znaczne sale – jedna nakryta sklepieniem kolebkowym z lunetami ozdobionymi stiukową dekoracją okuciową. Druga – stropem belkowym pokrytym bogatą renesansową dekoracją stiukową (koniec XVI w.), o motywach roślinnej groteski, gwiazd, rozet, anielskich główek i profilowych popiersi. Ubytki w elewacji odsłaniają renesansową dekorację sgraffitową o motywach roślinnych.