Pałac Villa Ludwigshöhe

Zwiedzone: 12 listopada 2000

Pałac Villa Ludwigshöhe
listopad 2000

Położenie:

Pałac Villa Ludwigshöhe – na zachód od miejscowości Rhodt, w powiecie Südliche Weinstraße, w landzie Nadrenia–Palatynat, w Niemczech.

Opis:

Dla neogotyckiej rezydencji letniej Stolzenfels zostawił król Ludwig I Bawarski klasycystyczną Villa Ludwigshöhe. Zbudowana została w latach 1845-52 przez architekta z Monachium Friedricha Gärtnera (był także inspektorem w galerii Sztuki Bawarii) i Leo von Klenze na stokach doliny Renu. Tym samym król dodał jeszcze jedną inwestycje do tych, które zrealizował w Palatynacie; rozbudował port nazwany swym imieniem w Ludwigshafen, wybudował linie kolejową (Ludwigsbahn) z Ludwigshafen do Bexbach (Saarland), wybudował Antikenhalle w Speyer, przemalował katedrę w Speyer, a także planował, lecz nie zrealizował rozbudowę zamku Trifels. Po długich poszukiwaniach na budowę wybrał miejsce poniżej ruin zamku Rietburg.

W otoczeniu kasztanowców i winnicami u podnóża, z widokiem na dolinę Renu, powstała klasycystyczna czworokątna budowla, z wewnętrznym dziedzińcem, do którego prowadzi korytarz z zewnątrz. Król Ludwig I przebywał tu często. Po odejściu od władzy w 1848 roku finansował nadal pracę wykończeniowe z własnej kasy. Po przejęciu władzy przez lud, jedyny w swym rodzaju obiekt przeszedł w posiadanie Rheinland–Pfalz, który ustanowił Państwowy Zarząd Zamków. W latach 1977-80 zarząd przeprowadził roboty restauratorskie. Obecnie znajduje się pod Zarządem Muzeów Państwowych z siedzibą w Mainz.

Portal główny od północnej strony otwiera wejście prowadzące na klatkę schodową, charakterystycznie pomalowaną w pompejskim stylu. Ludwig faworyzował ten styl stosując go w Monachium jak i w pałacu w Aschaffenburg. Na klatce wisi obraz olejny (kopia oryginału z Monachium autorstwa J. Stieler’a, którą wykonał Mattlener), na którym naturalnej wielkości inwestor pozdrawia wchodzących. Na północno–zachodniej stronie parteru znajduje się kuchnia pałacowa z imponującym oryginalnym umeblowaniem. Od północnego–zachodu mieści się dawna sala audiencyjna. Także tutaj swe piętno odcisnęły zarówno romantyczne zamki Pfalzu jak i włoski antyk. Logia z pergolą zamyka północną stronę. Od strony południowej leży gabinet, do którego wchodzi się przez jadalnie. Tutaj również króluje styl pompejski. Antyczne sceny na małych obrazkach mieszają się z formami o klasycznych motywach i elegancko wyglądającym ornamentem. Należą do najlepszych w swym rodzaju z tego okresu. Barwy i szyku dodaje widok na dolinę Renu poprzez okna wychodzące na taras otoczony kolumnami, z którego schody prowadzą miedzy winorośle. Również w pomieszczeniach mieszkalnych zastosowano styl z tej epoki. Wysokie i jasne, z kosztownymi meblami częściowo zaprojektowanymi przez Leo von Klenze w 1820 roku. Dekoracyjny parkiet odpowiada formą ścian i sufitu. Żyrandole tutaj, tak jak i w innych pomieszczeniach, pochodzą z epoki klasycyzmu, a być może są jeszcze starsze. Wszystkie pomieszczenia mają okna na zewnątrz. Drzwi wychodzą na wewnętrzny korytarz otaczający wybetonowany środkowy dziedziniec, na który mogła wjechać kareta.

Również na pierwszym (jedynym) piętrze korytarz znajduje się na zewnątrz na dziedzińcu. Jednak tutaj ściany są bogaciej zdobione niż na dole. Na ścianach położono starannie farbę w różowym odcieniu. Tak jak na parterze drzwi pomalowano w matowo czerwone prążki. Od schodów zaczyna się otwarty ciąg do pokoi narożnych, przejście do balkonu ze swych pokoi prywatnych miał król pod pergolą tak jak w altanie. Narożne pomieszczenie mieści gabinet do pracy, w którym kiedyś znajdowała się sypialnia zarządcy. Portrety malowane m.in. przez nadwornego malarza i dyrektora galerii Chrystiana von Mannlich, przedstawiają dynastię z Zweibrücken, oraz dziadka Ludwika. Villa nie była pomyślana jako zwykła rezydencja, pokazuje nam po dziś dzień zapomnianą dworską kulturę, pozwala odprężyć się zwiedzającym i wczuć w tamte czasy. „Villa w stylu włoskim, na pewno tylko na piękne pory roku, łagodna część królestwa” – tak życzył zarządca. Na górnym piętrze w południowym i zachodnim skrzydle mieści się galeria impresjonisty Maxa Slevogt’a. Wisi tu około 60 obrazów w 1971 roku nabytych przez bundesland Rheinland–Pfalz (spuścizna po malarzu). Slevogt urodził się w 1868 roku, zmarł i został pochowany w 1932 roku w Neukastel przy Leinsweiler. Obrazy malowane śmiałym pociągnięciem pędzla, w jasnych barwach ukazują rozwój artysty na przełomie pół wieku (1887-1831) jego entuzjazm i wewnętrzne więzi z kulturą regionu.

Galeria:

Panoramy sferyczne 3D: