Zamek został wybudowany w XII-XIII wieku, jako zamek hrabiowski do zabezpieczenia drogi w dolinie. Lennicy posiadali również urząd szynkarzy. Zamek znajdował się w posiadaniu Kurpfalzu.

Kościół w Niemczech, w miejscowości Aschbacherhof, w landzie Nadrenia-Palatynat.

Ponad wsią Wilgartswisen w dolinie rzeki Queich, góruje długa i wąska skała z piaskowca. Na skale tej wznosił się niegdyś dumny i potężny zamek z którego niewiele dziś zostało. Jego powstanie jest niewiadome, pierwsza wzmianka datowana jest po roku 1246. Jego los był podobny jak i pozostałych zamków południowej części Pfälzer Wald'u

Wysoko ponad miastem Landstuhl, na ostrodze skalnej gór Kahlenberg trzyma straż zamek Nanstein. Będący początkowo umocnionym grodem położonym powyżej drogi komunikacyjnej z Metz przez Saarbrücken, Kaiserslautern do Worms i Speyer, był częścią staufickiego systemu obronnego w zachodniej części królestwa.

Zamek położony jest 290 metrów powyżej terenu na północnym stoku 325 metrowej góry Nestelberges, około 260 metrów na południe od zamku Berwartstein, oddzielony od niego doliną zwaną w języku ludowym „Trupie pole”.

Zamek Stahleck to jedna z wielu dawnych średniowiecznych warowni, usytuowanych na obszarze malowniczej Górnej Doliny Środkowego Renu. Znajduje się on na wysokiej, przeszło 160 metrowej skale na lewym brzegu rzeki w pobliżu niewielkiej miejscowości Bacharach. Warownia wybudowana została tu już prawdopodobnie pod koniec XI lub na początku XII wieku.

Zamek Backelstein jest wczesnośredniowiecznym zamkiem drewnianym, założonym na opadającej pionowo w dół skale, prawie nie do zobaczenia z doliny. Historia zamku nie jest wcale znana. Nie wiadomo nawet do dzisiaj jaka była jego prawdziwa nazwa. Używana obecnie nazwa Backelstein pochodzi z języka ludowego. O tym że zamek w ogóle istniał świadczą wykute w skale otwory po belkach, napis i małe skalne schody. W podaniach ludowych zamek nazywany jest zamkiem myśliwskim cesarza Fryderyka Barbarossy. Znalezione żółte skorupy kół garncarskich pozwalają je datować na XIII w.

W trzeciej kwarcie XII wieku hrabiowie z Leiningen budują zamek Erfenstein zabezpieczając drogę wzdłuż górnego biegu rzeki Speyerbach naprzeciw zamku Spangenberg chroniącego część rejonu biskupstwa ze Speyer. "Ritter von Erffenstein" wymienieni zostali po raz pierwszy w 1272 roku, wymarli w 1475 roku.

Krzyże pokutne w Gleisweiler położone są przy drodze na Burrweiler. Grupa składa się z trzech krzyży wykonanych z piaskowca, z których dwa mają utrącone boczne ramię. Na jednym z nich wyryty jest nóż do obcinania winorośli.

W 1255 r. po raz pierwszy w dokumentach wymienia się zamek Wolfsburg jako „Castrum Volsperg”. Palatyn Ludwig II Surowy nadaje zamek w lenno rycerzowi Albrechtowi von Lichtenstein, który to zobowiązał się mieć zamek w opiece.