Pod koniec XIX w. miłakowski dwór poddano gruntownej przebudowie, która zatarła gotycko - renesansowe pochodzenie budowli, a folwark oddano w dzierżawę. Przed II wojną światową administrowała dworem rodzina Tominsky. Po 1945 r. w folwarku zorganizowano Państwowe Gospodarstwo Rolne, we dworze mieściły się pomieszczenia administracji gospodarstwa i mieszkania służbowe. W latach 70. XX w. przeprowadzono remont kapitalny obiektu - głównie wnętrz i elewacji zewnętrznej. Po pożarze obniżono również wieżę. Po likwidacji PGR w połowie lat 90. XX w. dwór służył celom mieszkalnym.

Pierwszą murowaną siedzibę wzniosła w Studzieńcu rodzina von Dyherrn około połowy XVI w. Był to dwór obronny otoczony fosą. Od 1691 roku majątek przeszedł w posiadanie rodu von Knobelsdorff. Carl Sigmund von Knobelsdorff dokonał przebudowy starej siedziby na bardziej reprezentatywną w latach 80 XVIII wieku. Założono też park a fosę poszerzono zakładając niewielki staw. W 1812 r. majątek kupił J. Jeuthe, od 1845 r. należał do Wilhelma Köpstei. W 1855 przeszedł w posiadanie Friedricha von Heuser. Dokonał on kolejnej przebudowy, poszerzył też park i rozbudował folwark.

Zamek na przesmyku jezior Łagowskiego i Ciecz zbudowany został w stylu gotyckim w XIV w. przez rycerski zakon joanitów, którzy mieli tu swą komandorie. Do roku 1810 był siedzibą zakonu, a następnie przeszedł w ręce prywatne. Przebudowany częściowo w XVII w. w stylu barokowym. Odremontowany w latach 1964 - 70.

Pierwsze informacje o wsi pochodzą z początków XIV wieku. Źródła mówią o istnieniu tam siedziby rycerskiej, która nieużytkowana, popadła w końcu średniowiecza w ruinę. Początkowo Bobrzany połączone były z Chichami, a bezpośrednie sąsiedztwo z Janowcem spowodowało, że wybudowaną w latach 1544-1560 na fundamentach starszej wieży rezydencje, określano jako zamek w Chichach Górnych lub Janowcu.

Kościół w Gościeszowicach, pw. św. Katarzyny, murowany z kamienia polnego, cegły i rudy darniowej, zbudowany został w II połowie XIII wieku. W następnych wie­kach był wielokrotnie remontowany i przekształcany. We wnętrzu gościszowskiego kościoła znajduje się gotycki ołtarz w formie pen­tap­ty­ku, z 1505 roku, zbudowany w warsztacie Mistrza z Gościeszowic.

W 1592 r. właścicielem Ciepielowa był Wolf von Braun. Prawdopodobnie rodzina Braunów wybudowała na terenie folwarku pierwszą siedzibę. Na przełomie XVI i XVII wieku na niewielkim wzniesieniu powstał, murowany z kamienia i cegły dwór, który w późniejszych czasach uległ znacznym przekształceniom. Na początku XIX wieku miała miejsce gruntowna przebudowa siedziby właściciela, w jej pobliżu założono ogród. Modernizacje te przeprowadziła rodzina baronów von Dyherrn-Czetrittz, która przez kilka dziesięcioleci zarządzała posiadłością. W 1966 r. przeprowadzono kapitalny remont dworu. Ostatnia przebudowa zatarła ostatecznie elementy wcześniejszego założenia i tylko fragmenty piwnic wskazują na renesansową genezę budowli.

Dwór w Mirocinie Średnim wzniesiony został prawdopodobnie w połowie XVII w., z inicjatywy ówczesnych właścicieli majątku – rodziny von Dyherrn. Otoczony fosą dwór na wzniesieniu był prawdopodobnie rozbudowany ze starszej siedziby, być może wieży mieszkalnej. Wkrótce po przebudowie dwór stracił na znaczeniu stając się mieszkaniem zarządcy, bądź dorosłych synów właściciela.

Po 1716 r. następowały częste zmiany właścicieli wsi - rodziny von Globen z Lasocina, von Tschammer i von Arnold. Rodzinie Arnoldów przypisuje się budowę w pobliżu kościoła klasycystycznego pałacu i założenie niewielkiego parku (ok. 1800 r.)

Pałac w Długich, we wschodniej części wsi, barokowy. Wzniesiony w 1740 roku. Jest to piętrowy, kryty dachem mansardowym budynek. Wejście zdobi portal z filarami podtrzymującymi balkon. Po bokach znajdują się oficyny z XIX wieku. Wokół pałacu umiejscowiono park o powierzchni 13,2 ha. 

Pałac zbudowany w 1681 roku przez pierwszego właściciela wsi z rodu von Eckartsberg. Zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, w wiekach XVIII i XIX przebudowany i powiększony. Część pomieszczeń ma sklepienia kolebkowe i kolebkowo–krzyżowe, część sal posiada resztki sztukaterii i resztki fresków.