Budowla zniszczona została dopiero pod koniec II wojny światowej, w kwietniu 1945, kiedy to została podpalona przez żołnierzy radzieckich. W roku 1964 opiekę nad zamkiem objął zielonogórski Szczep Drużyn Harcerskich "Makusyni". Rozpoczęto wtedy prace przy odgruzowywaniu zamku. Zdecydowana większość zamku nadal pozostaje jednak w ruinie.

Kościół w Gościeszowicach, pw. św. Katarzyny, murowany z kamienia polnego, cegły i rudy darniowej, zbudowany został w II połowie XIII wieku. W następnych wie­kach był wielokrotnie remontowany i przekształcany. We wnętrzu gościszowskiego kościoła znajduje się gotycki ołtarz w formie pen­tap­ty­ku, z 1505 roku, zbudowany w warsztacie Mistrza z Gościeszowic.

W skład zespołu dworskiego wchodzą: dwór, budynek folwarczny i park krajobrazowy. Za­chowane dwa budynki dworu usytuowane po stronie południowej i zachodniej podwórza, ustawione do siebie pod kątem prostym, prawdopodobnie pierwotnie połączone. W kata­logu autorstwa S. Kowalskiego budynek I został uznany za dwór obronny powstały w XVI wieku, a drugi obiekt – za oficynę wybudowaną w XVIII wieku. Obie części dworu pełnią obecnie funkcję mieszkalną.

Pod koniec XIX w. miłakowski dwór poddano gruntownej przebudowie, która zatarła gotycko - renesansowe pochodzenie budowli, a folwark oddano w dzierżawę. Przed II wojną światową administrowała dworem rodzina Tominsky. Po 1945 r. w folwarku zorganizowano Państwowe Gospodarstwo Rolne, we dworze mieściły się pomieszczenia administracji gospodarstwa i mieszkania służbowe. W latach 70. XX w. przeprowadzono remont kapitalny obiektu - głównie wnętrz i elewacji zewnętrznej. Po pożarze obniżono również wieżę. Po likwidacji PGR w połowie lat 90. XX w. dwór służył celom mieszkalnym.

Kościół filialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny pochodzi z II poł. XIII w. Wielokrotnie rozbudowywany: prezbiterium – XV w., wieża – XVI w. Prosta, jednonawowa budowla z kamienia i cegły, przekryta wewnątrz sklepieniem krzyżowo-żebrowym i sieciowym, a zewnątrz dachem dwuspadowym. Surowa architektura przełamana portalem z XIII w. w ścianie południowej i wieżą przekrytą dachem czterospadowym. We wnętrzu wyróżnia się ołtarz wykonany w XVI w. przez mistrza z Gościszowic, kamienna chrzcielnica z końca XVI w., obraz "Uwolnienie św. Piotra" z przełomu XVI i XVII w., a także płyty nagrobne z okresu gotyku i renesansu.

Zamek został zbudowany za panowania Kazimierza Wielkiego, w miejscu wcześniejszego grodu. Wzmianka źródłowa z 1337 r. określa Wschowę jako "castris ac fortalitis", co wskazuje na to, że istniał tu wówczas zamek murowany. Zamek stanął na wschód od miasta, na wzniesieniu terenowym. Miał kształt regularnego czworoboku. W jego północno-wschodnim rogu wznosiła się ośmioboczna wieża, co, zważywszy, że zamek wyraźnie górował nad miastem, uczyniło z niej doskonały punkt obserwacyjny dla całego kompleksu.

Most na rzece Odrze w pobliżu miejscowości Stany powstał w 1907 roku w czasie budowy linii kolejowej Nowa Sól - Wolsztyn. Umiejscowiono go w pobliżu starej przeprawy promowej. Prace przeprowadziła znana firma Beuchelt z Zielonej Góry. Stal do budowy mostu sprowadzono z Rudy Śląskiej. Przęsła mostu zaprojektowano w formie kratownicy równoległej co w tym czasie było już konstrukcją przestarzałą. Ze względów ekonomicznych stosowano już z powodzeniem kratownice paraboliczne. Na obu końcach mostu umieszczono na filarach po dwa zespoły ceglanych strażnic - blokhauzów w formie neogotyckich wież.

Kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Zielonej Górze został zbudowany w latach 1746-1748 na planie krzyża. Dawny zbór protestancki Ogród Chrystusowy. Wzniesiony w stylu szachulcowym. Przed każdą Mszą Świętą odsłaniany jest obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, zupełnie jak w sanktuarium na Jasnej Górze. Jeden z najstarszych kościołów Zielonej Góry.

Pałac w Długich, we wschodniej części wsi, barokowy. Wzniesiony w 1740 roku. Jest to piętrowy, kryty dachem mansardowym budynek. Wejście zdobi portal z filarami podtrzymującymi balkon. Po bokach znajdują się oficyny z XIX wieku. Wokół pałacu umiejscowiono park o powierzchni 13,2 ha. 

Krzyż pokutny wmurowany w północną ścianę prezbiterium kościoła pw. św. Wawrzyńca, między zakrystią a nawą główną. Odkryty podczas prac remontowych 17 marca 2009 r