Pierwsza wzmianka o kościele parafialnym w Broniszowie pochodzi z 1376 r. Pierwotnie była to budowla drewniana, która została zniszczona prawdopodobnie w czasie wojny trzydziestoletniej. Z XV w pochodzi kamienny mur otaczający kościół. Obecny kościół powstał około 1600 r. z inicjatywy Hansa Fabiana von Kottwitz. Kościół został założony na planie prostokąta jako salowa, kamienno-ceglana budowla. W 1607 r. od zachodu dostawiono wieże i przebudowano bramę -dzwonnicę wstawioną w otaczający mur. W 1609 r. został przejęty przez luteran. Katolicy odzyskali kościół dopiero w 1654 r.

Kościół w Starym Żaganiu został wzniesiony w XII w. i otrzymał wezwanie św. Wincentego. Najstarsza wzmianka potwierdzająca istnienie świątyni dotyczy przekazania w 1284 r. wsi Stary Żagań razem z patronatem nad kościołem klasztorowi augustianów. Do żagańskiego opactwa należał do czasu sekularyzacji klasztoru w 1810 r. W l. 1596-1663 był nieużytkowany.

Krzyż pokutny wmurowany w mur okalający kościół i pałac. Wymiary części widocznej to: 52 x 77 x 14 cm. Wykonany jest ze zlepieńca.

Wieża rycerska w Dzietrzychowicach, wsi założonej w 1220 roku, należy do XIV-wiecznych, świeckich budowli obronnych znanych z terenu Łużyc i Dolnego Śląska.

Krzyż kamienny, wzniesiony około XIV wieku, znajdujący się w lesie między Mirocinem Dolnym, a Kożuchowem, o wymiarach 138 x 68 x 22/34 cm. Wykonany ze zlepieńca. Nie jest znana data ani powód powstania tego krzyża. Możliwe, że pochodzi on z późnego średniowiecza. Jest to jednak hipoteza nie poparta żadnymi dowodami. Datowanie utrudnia również bardzo prosta forma krzyża, nieposiadającego cech stylowych, pozwalających na przybliżone datowanie metodą analizy porównawczej. Przypuszczenie, że jest to tzw. krzyż pokutny

Most nad kanałem portowym w Nowej Soli usytuowany w ciągu Alei Wolności oraz koło ulicy Portowej, jest unikatowym w skali Polski i Europy mostem ruchomym z podnoszonym przęsłem. Pierwsze informacje na temat mostu portowego w Nowej Soli pojawiły się krótko po lokacji miasta w 1743 roku. W miejscu obecnego mostu znajdował się drewniany most o długości około 90 metrów, prowadzący na dawną wyspę, tzw. Mały Lasek. Dzięki poszerzeniu kanału portowego oraz szybkiemu rozwojowi portu rzecznego most został przebudowany na początku XIX.

Kościół pw. św. Barbary w Nowej Soli – jednonawowa świątynia, wybudowana w 1900 r. w stylu neogotyku angielskiego. Niegdyś nowosolscy wyznawcy ewangelicko-luterańskiego kościoła (potoczna nazwa "staroluteranie") na nabożeństwa udawali się do Kożuchowa. Jednakże w 1900 r. rozpoczęto budowę niewielkiej świątyni staroluterańskiej na terenie Nowej Soli. Dawniej oddany wiernym wyznania luterańskiego, jako kościół odkupiciela, jednak świątynię tę po wojnie przejęli kapucyni, a na jej patronkę wybrali św. Barbarę. Po przebudowie miasta, oraz zmianie nazw ulic w 1991 r. ulicę, przy której znajduje się ten uroczy kościółek przemianowano na św. Barbary (do 1945 r. była to ulica Luterstrasse).

Kościół ewangelicki z XVIII wieku. Wybudowany w latach 1741 - 1746 z wykorzystaniem murów dawnego późnorenesansowego protestanckiego gimnazjum Schönacha.

Założenie pałacowo - parkowo - folwarczne zajmuje wschodnią część wsi. W jego centrum znajduje się ruina, spalonego po 1945 roku, pałacu. Pałac z czterech stron otoczony był rozległym parkiem krajobrazowym. Przez środek założenia, z zachodu na wschód, wiodła droga prowadząca na folwark, która dzieliła park na dwie części. Zabudowania folwarczne, zlokalizowane po południowej i zachodniej stronie założenia, były oddzielone od pałacu rzędem drzew.

Dwór w Gorzupi Dolnej (niem. Nieder Gorpe) zbudowany został prawdopodobnie w latach 1530-1540 na podwalinach wcześniej­szego założenia obronnego. W dokumentach z 1540 roku jako jego właściciela wymieniono Melchiora (lub Siegmunda) von Berge.