Zamek Grodziec – (niem. Gröditzberg), na szczycie powulkanicznego wzniesienia (389 m n.p.m.) na północny–zachód od wsi Grodziec, w powiecie złotoryjski, w województwie dolnośląskim, w Polsce.
nr rej.: 279 z dn. 11.05.1951
Zamek Grodziec – (niem. Gröditzberg), na szczycie powulkanicznego wzniesienia (389 m n.p.m.) na północny–zachód od wsi Grodziec, w powiecie złotoryjski, w województwie dolnośląskim, w Polsce.
W miejscu gdzie przed wiekami miało swój gród plemię Bobrzan, na wysokiej zalesionej górze wznosi się zamek książęcy. Od X wieku istniała tu kasztelania Gradice. Pierwszą warownie wybudował Władysław II Wygnaniec w 1149 roku. Wspomina o tym Bulla papieża Hadriana II. W roku 1320 zamek Grodziec sprzedano rycerskiemu rodowi Bożywojów, a w 1473 roku Grodziec kupił legnicki książę Fryderyk I. Jego następca Fryderyk II około 1522 roku rozbudował zamek w stylu renesansowym, budując nowy budynek mieszkalny zwany pałacem i system fortyfikacji przedzamcza.
W czasie wojny trzydziestoletniej zamek Grodziec został zdobyty przez Austriaków. W roku 1642 roku wojska szwedzkie odbiły zamek, lecz cztery lata później wojska austriackie ponownie go zdobywają i wysadzają. Po wybudowaniu w 1718 roku u stóp góry barokowego pałacu, zamek zostaje zapomniany. W roku 1906 nowy właściciel, junkier pruski von Dirksen inicjuje odbudowę zamku, przeznaczając go na cele turystyczne. Otwarcia dokonał cesarz Wilhelm II 9 czerwca 1908 roku. Pod koniec II wojny światowej zamek spłonął. Po wojnie miał różnych właścicieli. Dziś <em>(sierpień 1999)</em> będąc w rękach prywatnych jest powtórnie odbudowywany.