Bryła budynku dwukondygnacyjna z mezaninem oraz wysokim podpiwniczeniem, przechodzącym w przyziemie. Założony na planie zbliżonym do podkowy, z fasadą od zachodu. Elewacje symetryczne, rozczłonkowane prostokątnymi otworami okiennymi obwiedzionymi gładkimi opaskami i zwieńczone gzymsami z fryzem kostkowym oraz łańcuchem laurowym. Do umieszczonego w fasadzie centralnie wejścia głównego prowadzą jednobiegowe schody, których słupki urozmaicają klasycystyczne wazony. Drzwi osadzone są w łukowym zagłębieniu, które w partii mezanina przybiera kształt absydy podzielonej na kasetony wypełnione rozetami. Dodatkowo dekorację elewacji uzupełnia boniowany cokół oraz pseudoryzality elewacji zachodniej i wschodniej, a także opinające naroża budynku lizeny i szeroki pas gzymsu z fryzem między kondygnacyjnym. Nad wejściem w elewacji wschodniej widnieje płycina przedstawiająca płaskorzeźbione sceny figuralne, jakby przed chwilą przeniesione z fryzów ateńskiego Akropolu. Jest to jedynie fragment zachowanego do dziś pierwotnego wyglądu.