Zamek Kunitzburg to ruina zamku górskiego położonego 300 m n.p.m. Powstał około roku 1100. Pierwszymi jego właścicielami byli zapewne panowie i wójtowie von Glisberg. Nazywany jest również zamkiem Gleißberg (nazwa zamek Kunitzburg pochodzi od położonej poniżej zamku dzielnicy Jeny – Kunitz).

Z dawnego zamku pozostały tylko niewielkie ruiny, w tym mur budynku mieszkalnego, półokrągła wieża, niewielkie resztki muru obronnego z systemem przyporowym, kikut okrągłego stołpu i częściowo odkopane studnie zamkowe. Na północy i zachodzie zamek jest zabezpieczony przez skaliste urwisko, natomiast os wschodu i południa poprzez głęboką fosę, oddzielającą przedzamcze od zamku głównego.
Dokładne datowanie powstania zamku poprzez prace archeologiczne nie jest jeszcze dostępne. Znaleziska, w tym ceramika pozwala wstępnie datować powstanie zamku między XII i XV wiekiem. Masywny budynek mieszkalny wzniesiony nad stromym skalistym zboczem musiał powstać lub być przebudowany zapewne po 1300 roku. Powodem są dwa okna w niszach, z dwoma prostokątnymi szybami, które w tym czasie były używane w Turyngii.

Ostatnią mieszkanką zamku była urodzona 1809 roku w Jenie, szwedzka hrabina – Hedwig Carolina E(c)kmann z Malmö, która mieszkała wraz z dziećmi, córką i synem oraz pokojówką do 1815 roku. Podobno była krewną szwedzkiego króla Gustawa IV. Po 1815 roku mieszkała w Szwabii, a także w Weinsbergu. Zmarła w Stuttgarcie 9 września 1839 w wieku 70 lat.