Kolegiata ewangelicka w Landau – na południe od Rynku, w obrębie Starego Miasta, w powiecie Südliche Weinstraße, w landzie Nadrenia–Palatynat, w Niemczech.
Kolegiata ewangelicka w Landau – na południe od Rynku, w obrębie Starego Miasta, w powiecie Südliche Weinstraße, w landzie Nadrenia–Palatynat, w Niemczech.
Aby zapewnić opiekę kościelną i duszpasterską nad miastem graf Emich IV von Leiningen sprowadził zakon augustianów z Zabern z Alzacji (dzisiejsze Saverne) w 1276 r. W 1281 r. założyli oni klasztor i szpital oraz rozpoczęli budowę kościoła parafialnego. Z powodu szybkiego rozwoju miasta kościół wkrótce okazał się za mały.
Budowę kolegiaty rozpoczęto w 1333 r. Najstarsza część kościoła – wczesnogotycki chór, został ukończony w 1335 r. Około 1340 r. kolegiata została ukończona z wyjątkiem wieży zachodniej. Wieża została zbudowana między 1349 r a połową XV w. na prośbę i koszt Rady Miasta. W 1490 r. klasztor został przekształcony w kolegium świeckie. W tym samym roku dodaną drugą nawę od północy.
Kolegiata jest największym kościołem gotyckim w Palatynacie. Nawa ma 70 m długości z wieżą, 15 m wysokości i 20 m szerokości w środku. Wieża ma 55 m wysokości i wraz z 60 metrowymi wieżami Kościoła Mariackiego dominuje nad miastem.
Od 1522 r. w kolegiacie reformację głosił Johannes Bader. Wskutek tego w następnych latach większość mieszkańców została ewangelikami. Od 1530 r. kościół funkcjonował jako symultaniczny (Simultaneum), służąc zarówno katolikom jak i ewangelikom. Przetrwało to do 1893 r. kiedy to katolicy rozpoczęli budowę Kościoła Mariackiego, a kolegiata ostatecznie stała się protestancka.