Zamek górski powstał w XII wieku zbudowany przez hrabiow Zähringen. W 1225 roku wspominany jest jako "castrum". W 1286 roku kasztelanami na zamku byli Friedrich i Egino Fürstenberg, ministeriałowie króla Rudolfa I. Następnie zamek przechodzi w posiadanie biskupstwa ze Strassburga. Zniszczony został w 1635 roku w czasie wojny trzydziestoletniej.

Ród Hohenzollern po raz pierwszy został wspomniany w 1061 roku. W roku 1267 wymieniona została ich siedziba Castro Zolre, której wygląd, rozmiar i wyposażenie pozostaje nieznane. Przypuszcza się, że zamek został wybudowany już w pierwszej połowie XI wieku. W tym czasie musiał już być urządzony bogato i z przepychem.

Zamek został wybudowany w XII w. przez panów von Müneck, bocznej linii von Hailfingen, popleczników palatynów z Tybingii, jako zamek ochronny i ofensywny. Następne pokolenia Hailfingerów powoli wysprzedawały swą siedzibę.

Zamek został zbudowany przez książąt von Teck około 1200 roku. W 1270 roku został przebudowany i poszerzony. Od 1295 roku zarządcą zamku został ród Mayer von Waseneck i był nim do 1363 roku. W 1363 roku zamek dziedziczy książę Friedrich von Teck. Następnie wielokrotnie zmieniają się jego właściciele. W 1416 jest własnością hrabiego Eberharda IV von Würtemberg. Zamek ulega zniszczeniu i w 1460 roku jest już określany jako ruina. W 1806 roku mocno wówczas zniszczony zamek przechodzi w posiadanie Królestwa Wirtembergii. Odrestaurowany i częściowo odbudowany w latach 1968-80.

Pierwsza dokumentalna wzmianka pochodzi z 1371 r. Zamek Neuwindeck został wybudowany około 1300 roku przez panów von Windeck, których ród podzielił się na dwie samodzielne linie (Alt i Neu-Windeck). W 1377 roku wspomniana dokumentalnie była zamkowa kaplica poświęcona Trzem Królom. Obie linie rodu, które w historii nie zawsze można jasno rozdzielić, żyły w stałej nieprzyjaźni. Stąd też w czasie tzw. wojny Schleglerkrieg (1394-1396) zamek służył wojskom ze Strasburga jako baza wojskowa przeciw Alt-Windeck.

Zamek Albeck w miejscowości Sulz w landzie Badenia Wirtembergia. Zachowały się resztki murów obronnych i pałac z licznymi otworami okiennymi (dawne okna łukowe).

Zamek Herrenzimmern we wszystkich dotychczasowych wojnach został oszczędzony, ponieważ uważany był za zamek nie do zdobycia. Tutaj pisane były przez grafa Frobena Christopha (1519-1566) „Kroniki Zimmerschen” do obejrzenia w oryginale w krajowej bibliotece Wirtembergii. W roku 1504 zamek został przez nieostrożność spalony, jednak w roku 1513 został odbudowany przez hrabiego Gottfrieda Wernera (1484-1554) i jego brata hrabiego Wilhelma Wernera (1485-1575). Syn Frobena Christopha – hrabia Wilhelm (1549-1594) był ostatnim męskim potomkiem rodu von Zimmern.