Wybudowany około 1235 roku zamek Strahlenburg przed zniszczeniem znany był jako pałac Strahlenberg. Był siedzibą tak samo zwanego rodu von Strahlenberg. Kiedy dokładnie zamek Strahlenburg został zniszczony nie jest dokładnie jasne. Około 1500 roku zamek był już zapewne w ruinie. Jednak około 1730 roku materiał kamienny pozyskiwany z ruin został wykorzystany do budowy murów w okolicznych winnicach.

Historia tego zamku niestety nie jest znana. Prace badawcze, wykopaliskowe i archeologiczne gruzów wokół Waldenburgu nie przyniosły żadnego rozwiązania. Nie istnieją żadne dokumenty ani rysunki mogące coś wnieść w dzieje zamku. Kilka znalezisk garncarskich pozwala przypisać go do Górnego Renu i Jury Szwabskiej. Znaleziony w 1887 roku "Smoczy Lichtarz" z brązu znajduję się w Muzeum Krajowym Wirtembergii w Stuttgarcie.

Zamek został założony około 1200 roku przez hrabiów Calw jako kasztelania. W 1345 roku wszedł w posiadanie hrabiów Wirtembergii. Po napadzie Schleglerbundes na hrabiego Eberhard II w Wildbad znalazł on tutaj schronienie w trakcie ucieczki. W 1367 roku nadał on miejscowości prawa miejskie. W 1616 roku książę Johann Friedrich przeniósł władzę z Zavelstein do Buwinghausen von Walmerode, i zaczął w ten pałac inwestować. Francuskie wojsko pod dowództwem generała Mélac zniszczyło zamek w 1692 roku.

Zamek został zbudowany przez książąt von Teck około 1200 roku. W 1270 roku został przebudowany i poszerzony. Od 1295 roku zarządcą zamku został ród Mayer von Waseneck i był nim do 1363 roku. W 1363 roku zamek dziedziczy książę Friedrich von Teck. Następnie wielokrotnie zmieniają się jego właściciele. W 1416 jest własnością hrabiego Eberharda IV von Würtemberg. Zamek ulega zniszczeniu i w 1460 roku jest już określany jako ruina. W 1806 roku mocno wówczas zniszczony zamek przechodzi w posiadanie Królestwa Wirtembergii. Odrestaurowany i częściowo odbudowany w latach 1968-80.

Zamek Zollernschlössle w Balingen powstał w XV w. Początkowo był siedzibą namiestnika Wirtembergii następnie przeszedł w ręce prywatne. W roku 1920 będąc w ruinie został odkupiony przez miasto Bailingen i odbudowany w starym stylu.

1339 – Unter i Ober Mönsheim należy do hrabiego Urlicha von Württemberg. W Unter Mönsheim znajduję się zamek Diepoldstein, w Ober Mönsheim znajduję się obecnie tylko tak samo zwany pałac. 1411 – Unter Mönsheim wraz z zamkiem przechodzi na własność klasztoru Maulbron. 1442 – Zamek i miejscowość Unter Mönsheim wracają do Würtembergii.

Budynek przy ul. Karlstrasse 2, w centrum Karlsruhe.

Zamek został wybudowany w XII w. przez panów von Müneck, bocznej linii von Hailfingen, popleczników palatynów z Tybingii, jako zamek ochronny i ofensywny. Następne pokolenia Hailfingerów powoli wysprzedawały swą siedzibę.

Klasztor w Maulbronn został założony prawdopodobnie ok. 1138 przez rycerza Waltera z Lomersheim, który zainspirowany reformatorskimi ideami Bernarda z Clairvaux, postanowił wstąpić do zakonu cystersów. Na potrzeby opactwa Walter oddał swoje włości w Eckenweiher położone pomiędzy Mühlacker a Lienzingen. Szybko jednak okazało się, że Eckenweiher nie było odpowiednią lokalizacją dla klasztoru. Brakowało wody oraz materiałów budowlanych. Walter zwrócił się o pomoc do nowo wybranego biskupa Spiry Günthera z Hennebergu. Biskup odwiedził konwent w 1147 i wkrótce potem przeniósł braci zakonnych do Maulbronn.

Kościół katedralny jest symbolem miasta Herrenberg m.in. z racji swego położenia na zboczu góry ponad miastem. Z powodu swego położenia nazywany jest również przez miejscowych "Kwoką" gdyż tak jak kwoka roztacza opiekę nad swymi pisklętami. Powstał w dwóch fazach (1276-1293 i 1471-1493). Jest to pierwszy w stylu późnogotyckim kościół halowy jaki powstał w Wirtembergii.