Po raz pierwszy Falkenstein był wspomniany w dokumentach z 1135 r. jako zamek panów von Falkenstein. W 1233 roku był w posiadaniu Philippa I pana Falkenstein, królewskiego podkomorzego i kasztelana na zamku Trifels. Po wymarciu rodu królewskich podkomorzych z Münzenberg Philipp I zostaje podkomorzym, a od 1258 roku odziedziczył urząd namiestnika ziemskiego w Wetterau. Został on później centralnym punktem obszaru władzy Philippa I Falkenstein.

Modeneck (Meistersel - Dom Mistrzów lub Pałac Modenbacher) jest jednym z najstarszych zamków Pfalz'u, wybudowanym przypuszczalnie już w czasach dynastii salickiej (XI w.). Położony jest na przełęczy między dolinami Modenbacher i Ramberg. W czasie Wojny Trzydziestoletniej został zniszczony i pozostał ruiną. W dobrym stanie zachowały się resztki folwarku, fosy, zamek dolny i pozostałości zamku górnego. Na uwagę zasługują wydrążone w skale pomieszczenia na zamku górnym i zamkowa cysterna na wodę.

Hardenburg położony na wschodniej krawędzi Lasu Palatyńskiego, ponad doliną rzeki Isenbach, kontrolował dostęp do równiny reńskiej. Będący w ruinie zamek pozostaje największym zamkiem Pfalzu. Położony na 200 m. długiej skale zajmuję powierzchnie 180 x 90 m. Potężne wieże obronne, imponujący donżon mający mury grube na 7 m. i położenie na zboczu góry nie pozwoliły przez stulecia - do czasu Rewolucji Francuskiej - na zdobycie i zniszczenie zamku. Jedyna kapitulacja po oblężeniu jest wymieniana w 1512 r.

Około 900 roku został wybudowany zamek będący królewską komorą celną. Wymienia się go także, jako Vogtsburg (zamek namiestnika). Cesarz Otto II podarował go arcybiskupstwu Moguncji. Między XI i XII wiekiem został przebudowany na zamek ochronny przez arcybiskupów i książąt–elektorów Moguncji. Swój historyczny punkt kulminacyjny zamek osiągnął w czasie pobytu niemiecko rzymskiego cesarza Rudolfa Habsburga (1282 - 1286).

Na lesistym grzbiecie Gór Kurzych 436 m n. p. m. i 200 m ponad wsią Ramberg położone są ruiny zamku Ramburg. Warownia założona została w XII w., z którego pochodzą resztki murów, do ochrony cesarskiego zamku Trifels. Swe powstanie zawdzięcza cesarzowi Barbarrosie. Krótko przed zniszczeniem w czasie Wojny Chłopskiej był w posiadaniu panów von Dalberg, a później hrabiów von Löwenstein - Scharfeneck, którzy kupili zamek w 1540 roku.

Krzyże pokutne w Gleisweiler położone są przy drodze na Burrweiler. Grupa składa się z trzech krzyży wykonanych z piaskowca, z których dwa mają utrącone boczne ramię. Na jednym z nich wyryty jest nóż do obcinania winorośli.

Podczas gdy gmina Altleiningen rozciąga się w dolinie wzdłuż rzeczki Eckbachs na wysokość 300 m n.p.m., zamek został wybudowany na wierzchołku wysokiej na 400 m góry, która wznosi się nad lewym brzegu Eckbach. Nazwa powstała – tak jak położonego pięć kilometrów na północny-wschód siostrzanego zamku Neuleiningen – od frankońskiego rodu szlacheckiego Leininger, do których wówczas należał kraj Leininger.

Pierwsza wzmianka o zamek Gräfenstein pochodzi z 1237 roku w dokumencie podziału hrabiów z Leiningen. Centrum założeni, donżon i palatium pochodzi prawdopodobnie z XII w. więc z czasów dynastii Staufów. Wznosi się ona na wysokim na 12 m. skalnym płaskowyżu.

Przez doliny Speyerbach i Hochspeyerbach prowadził w dawnych czasach ważny szlak komunikacyjny od Renu (Speyer) przez Neustadt an der Weinstraße do Kaiserslautern. Niedaleko też znajduje się rozgałęzienie na Bad Dürkheim i Worms. W tej okolicy hrabiowie von Leiningen i Lehenmanner z klasztoru Limburg w XIII wieku na miejscu małej osady obronnej z XII wieku (mur odkryty w 1989 roku) budują potężny zamek. Pierwszymi kasztelanami byli rycerze von Frankenstein wymienieni w 1146 roku – wymarli w XIV wieku.

Zamek Diemerstein wymieniany jest w dokumentach w roku 1216 (Rudegar z Diemarstein, pierwszy szlachcic z zamku). Rok później opisani są szlachcice Männern Nebelung i Rüdiger von Dymarstein, zawikłani w finansowy spór z klasztorem Otterberg. Zadaniem władców Diemerstein była między innymi ochrona dróg od Frankenstein po Kaiserslautern.