Pałac w Kłopotowie – (niem. Klaptow), w północnej części wsi, w powiecie kołobrzeskim, w województwie zachodniopomorskim, w Polsce.
Pałac w Kłopotowie – (niem. Klaptow), w północnej części wsi, w powiecie kołobrzeskim, w województwie zachodniopomorskim, w Polsce.
Kłopotowo to miejscowość o metryce średniowiecznej, stare lenno rodu von Rahmel. Pierwsza historyczna wzmianka o miejscowości pochodzi z 1276 roku, kiedy to biskup kamieński Hermann von Gleichen wyliczał posiadłości i dochody kapituły kolegiackiej w Kołobrzegu. W 1650 roku właścicielem Kłopotowa był pułkownik Wedig von Bonin. Później majątek był w posiadaniu rodzin von Natzmer, Zimmermann. W końcu XIX i na początku XX w. Kłopotowo należało do Karla Brauna, następnie zaś ok. 1910 roku zostało zakupione przez Hasso von Wedela, który w 1911 roku wzniósł obecny okazały pałac. Dawny pałac von Wedelów jest budowlą modernistyczną z elementami północnego neorenesansu. Do dziś w jednej części budynku pozostały drewniane elementy. Wewnątrz zachowały się oryginalne malowane stropy, kominek i ozdobna posadzka. Sklepienie wnęki dekorowane jest kasetonami z namalowanymi znakami zodiaku. Dawniej w hallu umieszczone było duże drzewo genealogiczne rodu von Wedel – obecnie podobno znajduje się w muzeum.
Z odnalezionego drzewa genealogicznego dawnych właścicieli Kłopotowa wynika, że posiadłość została zbudowana przez możny ród von Wedelów wywodzących się z Tuczna i blisko spokrewnionych z magnatami, koszalińsko – kołobrzeskimi baronami Kamykami. Po wojnie budynek ten służył jako ośrodek kolonijny. W 1919 roku w Kłopotowie przebywał zaprzyjaźniony z rodziną von Wedel feldmarszałek niemiecki Paul von Hindenburg. Na pamiątkę swego pobytu feldmarszałek posadził w parku dąb. Obok niego położono kamień, na którym wyryto napis w języku niemieckim: „Diese Eiche pflanzte am Mai 1919 Generalfeldmarschall von Hindenburg”.
Począwszy od kamienia idąc w głąb parku dojdzie się do miejsca, gdzie dawniej znajdował się staw, w którym hodowano karpie. Obecnie płynie tam niewielki strumyk. Historia powstania parku przy dworze i etapy przekształceń nie są znane. Z oceny układów przestrzennych wnioskować można, że park ma styl naturalistyczny. Rozprzestrzenia się na obszarze naturalnie pofałdowanym. Drzewostan parku liczący od 100 – 200 lat jest rodzimego pochodzenia. Rośnie tu kilka gatunków wierzb tj. krucha, biała, szara oraz olchy czarne. Na poboczu przeważają jesiony, wiązy polne, dęby szypułkowe i buki. Występuje też buk odmiany czerwonolistnej. Wśród drzew iglastych na uwagę zasługują dwa dorodne egzemplarze jodły białej oraz kilka świerków pospolitych.
