Kościół luterański w Froeschwiller – (niem. Fröschweiler), w centralnej części miejscowości Froeschwiller, w departamencie Dolny Ren, w Alzacji, we Francji.
Kościół luterański w Froeschwiller – (niem. Fröschweiler), w centralnej części miejscowości Froeschwiller, w departamencie Dolny Ren, w Alzacji, we Francji.
Pierwszy kościół we Froeschwiller, niewątpliwie pod wezwaniem św. Michała, został poświęcony kultowi protestanckiemu w 1552 r., kiedy wieś przeszła w posiadanie Eckbrechta z Durckheim. Kościół ten składał się z nawy i chóru, skierowanych na wschód. Wejście było wprost z zamku Eckbrechta de Durckheim. W 1685 r. wprowadzono symultanizm (służył zarówno protestantom jak i katolikom) – chór został zarezerwowany dla katolików. W 1824 r. pod kierunkiem architekta Dufau przebudowano elewację, która groziła zawaleniem. Dopiero w 1841 r. rozważano budowę nowej nawy, zachowując starą wieżę. Nową nawę zbudowano z głównym wejściem od ulicy, w kierunku północ-południe. Budowę ukończono w 1845 r. (projekt architekta okręgowego Alberta Haasa).
Podczas bitwy 6 sierpnia 1870 roku kościół został zniszczony. Niemiecki rząd obiecał jego szybką odbudowę, a także nowy kościół katolicki. W 1872 roku przyjęto projekt Charlesa Winklera, architekta zabytków, a neogotycki budynek został ukończony i otwarty w 1876 roku (dzwonnica jest inspirowana katedrą w Laon). Sam Wilhelm I Hohenzollern objął pieczę nad jego odbudową (odwiedził Froeschwiller 27 września 1876), a wiele darowizn z Niemiec pomogło w sfinansowaniu prac i wyposażenia kościoła. Prace murarskie wykonała firma Reuss z Bouxwiller, piaskowiec pochodził z kamieniołomów Nehwiller i Langensoultzbach. Więźbę dachową wykonała firma Muller z Ingwiller. 30 lipca 1876 r. pastor Charles Klein, wygłosił przemówienie inauguracyjne, poświęcając kościół pokojowi.
Kościół na osi północ-południe, poprzedzony jest kruchtą o trzech przęsłach i sklepieniu żebrowym. Portale ostrołukowe, zwieńczone szczytem, u góry centralnego łuku posąg anioła. Tympanon drzwi do nawy wyrzeźbiony z płaskorzeźbą Chrystusa i tetramorfem. Wieża z kamienia, nakryta dachem, z baldachimem, szczytami i gargulcami. Nawa z kamienia, otynkowana, oświetlona dwoma poziomami okien – dolne lancetowe i górne z dwoma lancetami i trójlistnym maswerkiem. Wieże schodowe w północno-wschodnim i północno-zachodnim rogu, ze schodami śrubowymi. Płytki chór, ma dwa ucięte boki. Wewnątrz nawa środkowa sklepiona żebrami, flankowana krużgankami nad bocznymi pasażami, obie nakryte niskimi sklepieniami kolebkowymi. Pomiędzy przęsłami łuki trójpłatowe. Filary, łuki, żebra sklepień z rzeźbionego piaskowca. Klucze zdobione rozetami, głowice filarów pąkowe. Balustrady trybun z ciętej blachy, z wyjątkiem stojaka organowego, który jest wykonany z drewna. Chór sklepiony żebrami, przecięty pięcioma wysokimi przęsłami.
Znajdujące się tu organy są jedynym instrumentem we Francji autorstwa budowniczego organów Steinmeyera z Bawarii.
