nr rej.: 319 z 5.06.1961
Zamek w Miodnicy – (niem. Mednitz), w centrum wsi, w powiecie żagańskim, w województwie lubuskim, w Polsce.
Udokumentowana źródłowo w 1467 roku siedziba rycerska w Miodnicy, powstała niewątpliwie wcześniej. Z zachowanych reliktów można sądzić, że było to założenie obronne na planie nieregularnego wieloboku, otoczone murem i fosą, z piętrowym budynkiem mieszkalnym przy zachodnim boku. Mógł to być obiekt typu wieży mieszkalnej, najpewniej częściowo drewniany. W 1. poł. XVI wieku, na miejscu zamku, wykorzystując część jego murów, Hans von Unruh, wzniósł dwór obronny, zachowany do dziś w przebudowanym kształcie. W XIX wieku przedłużone zostało skrzydło południowe, którego zewnętrznej stronie nadano walor fasady. Urządzone od tej strony wejście główne poprzedzone zostało gankiem, ozdobionym kartuszem z herbem książęcym Talleyrand–Perigord.
Dwór o surowej architekturze posiada pewne znamiona stylowe gotyku i renesansu. Założony na planie litery U, z trapezowatym dziedzińcem od wschodu, jest piętrowy, w dużej części podpiwniczony, nakryty dachem wielospadowym. Otynkowane elewacje charakteryzują się nieregularnym rozstawem okien, w skrzydłach zachodnim i północnym zachowane są pierwotne zfazowane ościeża okienne, otwory strzelnicze i ślady wykuszy latrynowych. Wnętrza posiadają sklepienia – w piwnicach kolebkowe, w skrzydle zachodnim wsparte na ośmiobocznych filarach, w pomieszczeniach parteru kolebkowe i gwiaździsto-sieciowe.
Po wojnie dwór użytkowany był przez PGR jako mieszkania. Największe zmiany zaszły w otoczeniu zabytku, bo w latach 60. zasypano fosę, budując na miejscu jej północnego odcinka betonowy basen.
W 2005 roku prywatny właściciel rozpoczął remont obiektu.