Pałac Wasserburg w Glatt jest jednym z nielicznych nawodnych pałaców w Niemczech, który nadal jest użytkowany. Jest też jednym z najstarszych pałaców renesansowych w południowych Niemczech.

Zamek powstał w VIII wieku. W 793 roku będąc w posiadaniu alemańskiego grafa Bernholda, podarowany został dla klasztoru St. Gallen. Od 1315 roku był własnością Reinhera I von Rüti. Później przeszedł w posiadłość grafów z Sulz. W XVI wieku przebudowany został w stylu renesansowym. Zniszczony został w 1580roku.

Pierwsza dokumentalna wzmianka pochodzi z 1371 r. Zamek Neuwindeck został wybudowany około 1300 roku przez panów von Windeck, których ród podzielił się na dwie samodzielne linie (Alt i Neu-Windeck). W 1377 roku wspomniana dokumentalnie była zamkowa kaplica poświęcona Trzem Królom. Obie linie rodu, które w historii nie zawsze można jasno rozdzielić, żyły w stałej nieprzyjaźni. Stąd też w czasie tzw. wojny Schleglerkrieg (1394-1396) zamek służył wojskom ze Strasburga jako baza wojskowa przeciw Alt-Windeck.

Klasztor w Maulbronn został założony prawdopodobnie ok. 1138 przez rycerza Waltera z Lomersheim, który zainspirowany reformatorskimi ideami Bernarda z Clairvaux, postanowił wstąpić do zakonu cystersów. Na potrzeby opactwa Walter oddał swoje włości w Eckenweiher położone pomiędzy Mühlacker a Lienzingen. Szybko jednak okazało się, że Eckenweiher nie było odpowiednią lokalizacją dla klasztoru. Brakowało wody oraz materiałów budowlanych. Walter zwrócił się o pomoc do nowo wybranego biskupa Spiry Günthera z Hennebergu. Biskup odwiedził konwent w 1147 i wkrótce potem przeniósł braci zakonnych do Maulbronn.

Barokowe założenie pałacowe "Eremitage" w Waghäusel zostało wzniesione między 1724 a 1729 rokiem przez Michaela Ludwiga Rohrer’a na rozkaz księcia biskupa ze Spiry Hugona Damiana von Schönborn. Od około 1737 roku znajomy budowniczy barokowy Johann Balthasar Neumann (1687-1753) rozszerzył ośmiokątną budowę centralną o cztery skrzydła. Założenie pałacowe zawdzięcza swe powstanie klasztorowi, do którego odbywano pielgrzymki.

1287 - Pierwsza udokumentowana wzmianka o zamku. Właścicielem był Müller von Mandelberg. 1385 - Zamek kupuje graf Wolf von Eberstein. 1389 - Murgrabia Rudolf von Baden zostaje właścicielem zamku. W ten sposób zamek zostaje lennem Badenii.

W 1130 roku zostaje założony zamek na miejscu jeszcze starszego (został zniszczony około 1100 roku) przez klasztor Lorch do ochrony Weinheim. Zamek nie był siedzibą rodową ani żadnych urzędów, zarządzany był przez wójtów obsadzanych przez klasztor. Az do roku 1674 został oszczędzony przez wojny, wtedy to został zdobyty i wysadzony prawdopodobnie przez Francuzów, ale nie jest to do końca udowodnione.

1244 – Pierwsza wzmianka o rodzie Schenken von Zell. 1297 – Wymiera ród Schenken z Schenkenburga. Po nich przychodzi szlachta von Hulwer. 1407 – Von Hulwer sprzedają swoje dobra w Schenkenzell i zamek Schenkenburg.

Zamek Kislau w Niemczech, w miejscowości Bad Schönborn, w landzie Badenia Wirtembergia.

Z wymienianego w dokumentach z 1228 roku zamku Herrenberg, zbudowanego przez palatyna Rudolfa II z Tybingi, założyciela miasta Herrenberg, zachowały się na Górze Zamkowej jedynie skromne resztki. Od 1807 roku ruinę zamku wykorzystywano do pozyskiwania materiału budowlanego. Na miejscu wcześniejszej prochowni wznosi się obecnie powstała w 1957 roku wieża widokowa. We wcinającej się głęboko w górę części znajdują się jeszcze lochy. Do ówczesnego założenia zamkowego należały zabudowania gospodarcze z dwoma piwnicami, Pallas, donżon, wschodni mur kurtynowy i rozległe mury obwodowe.