Do końca XVI wieku właścicielami majątków tarnowskich byli m. in. Mikołaj von Rachenberg i Jerzy Slawbuf. W 1595 roku z nadania cesarskiego, prawo własności do dóbr przejmuje Jerzy Schöneich. 29 lat później, jego bratanek Jan zw. Nieszczęśliwym, buduje na grodzie pałacyk myśliwski.

Zamek został przebudowany w XIX wieku. Do dziś istnieje starsza pozostałość skrzydła południowo-wschodniego. Początki budowli sięgają XIV wieku. W tym czasie był najprawdopodobniej niewielką warownią drewnianą bądź częściowo murowaną. W XV wieku zamkiem przejściowo władają brandenburscy joannici. Początkowo miał w zabudowie kształt podkowy z jednym skrzydłem mieszkalnym.

Niszczejąca drewniana dzwonnica o konstrukcji słupowej, wzniesiona w drugiej połowie XVIII wieku, szalowana deskami. Założona na rzucie kwadratu, o ścianach zwężających się ku górze.

Kościół pw. św. Marcina wzniesiono w Wichowie pod koniec XIII w. Przebudowy dokonano w połowie XVI w. powstała wtedy wieża i sklepienia. Zbudowany jest na planie prostokąta z wyodrębnionym prezbiterium. Jednonawowy, murowany z kamienia i cegły. Sklepienia w nawie i prezbiterium sieciowe, w zakrystii - kolebkowe. We wnętrzach ściany ozdobione średniowieczną polichromią z Pasją Chrystusa, Sądem Ostatecznym i Mater Misericordiae. Na uwagę zasługuje również późnogotycki tryptyk z około 1500 roku mistrza z Gościszowic i malowana manierystyczna ambona z XVII wieku.

Pałac został wzniesiony na miejscu średniowiecznego zamku Piastów z przełomu XIII i XIV wieku, a dokładniej 3 metry wyżej. Historia tego zabytku łączy się z Księstwem Głogowsko – Żagańskim. W roku 1627 cesarz Austrii Ferdynand II sprzedał Księstwo Żagańskie czeskiemu księciu, dowódcy i politykowi, Albrechtowi Wallensteinowi.

Pierwsza wzmianka o miejscowości Bycz pochodzi z 1360 r. W 1383 roku należała do królewskiej części księstwa głogowskiego (czeskiej). Budowę murowanej siedziby w postaci wieży rycerskiej przypisuje się rodzinie von Kupperwolff, do której miejscowość należała w II połowie XV w. W XVII w. posiadłość przeszła w ręce rodu von Glauitz. W II połowie XVII w. miejscowość przeszła w posiadanie rodu von Schönaich i przyłączono ją do majoratu Siedlisko - Bytom (Carolath - Beuthen).

Kościół w Dzikowicach w stylu wczesnogotyckim, zbudowany w XIII wieku z kamienia polnego i rudy darniowej, jednonawowy. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1273 r. Obecny kształt budowli pochodzi z ok. 1406 r. W XV w. dobudowano ceglaną wieżę.

Dwór w Kamionce, który uważa się za najstarszą część zespołu, zbudowaną w drugiej połowie lub pod koniec XVII wieku prawdopodobnie przez Hansa Christopha von Berge z Niwisk. Został wzniesiony na miejscu starszej, być może średniowiecznej siedziby szlacheckiej, której relikty widnieją jeszcze w części podziemnej. Gruntownej przebudowy obiektu dokonano około połowy XIX wieku. Późnoklasycystyczny dwór, który zachował się do dziś zbudowano z kamienia i cegły na planie prostokąta i nakryto niskim, czterospadowym dachem.

Z ufundowanych około 1670 roku przez Georga Abrahama von Dyherrn dwunastu kapliczek, do dnia dzisiejszego zachowało się jedynie osiem. Nie jest dokładnie stwierdzone z jakiego powodu Dyherrn kazał wybudować kapliczki. Podniesiony do godności barona w 1655 roku, od 1660 roku był też właścicielem Brzegu, pełnił urząd radcy cesarskiego i był dworzaninem cesarza Leopolda. Znany był również z wielu fundacji sakralnych. Nie wiadomo czy w ten sposób chciał zaznaczyć swoje wyznanie katolickie, działo się to niedługo po wojnie trzydziestoletniej.

Krzyż pokutny w Borowie Wielkim wmurowany w południową ścianę prezbiterium kościoła pw. św. Wawrzyńca. Odkryty podczas prac remontowych 17 marca 2009 r.