Najwybitniejszym przedstawicielem Stypułowskiej linii rodu był Albrecht von Unruh (zm. około 1601 r.), któremu przypisuje się budowę murowanej rezydencji. Otoczony fosą i wałami ziemnymi dwór obronny powstał prawdopodobnie w połowie XVI wieku. Na początku XVII wieku majątek przejściowo znalazł się we wspólnym władaniu rodziny von Unruh i Hansa von Waldow. W 1681 r. własność Unruhów przeszła we władanie Johanna von Mullenau. Dwa lata później nowi właściciele dokonali przebudowy dworu, nadając mu cech barokowych. Zmieniono wystrój wnętrz i klatkę schodową. Fakt ten upamiętniono tablicą z kartuszem herbowym. W 1743 r. Stypułów Środkowy przeszedł na własność barona Konrada von Goltza, który 4 lata później sprzedał majątek rodzinie von Kalckreuth. Prawie stuletnie rządy możnego rodu Kalckreuthów zakończyły się w 1844 r., kiedy folwark wraz z dworem kupił Martin, majster budowlany z Bytomia Odrzańskiego. Dokonał on gruntowej przebudowy fasady dworu. Podczas prac budowlanych zatarto obronny charakter budowli, zniwelowano wały, zasypano fosę. W pobliżu urządzono park krajobrazowy. Krótko po zakończeniu remontu dworu, folwark sprzedany został kupcowi Frankemu. Ostatnimi właścicielami majątku była rodzina Andree, która przejęła Stypułów Środkowy ok. 1864 r. Dokonano wtedy zmiany wystroju wnętrz siedziby, wymieniono stropy, boazerie, postawiono nowe kominki. W otoczeniu dworu założono ogród. Prowadzono również inwestycje na terenie folwarku.