Klasztor w Maulbronn – w północno–wschodniej części miejscowości Maulbronn, w powiecie Enzkreis, w landzie Badenia–Wirtembergia, w Niemczech.
Klasztor w Maulbronn – w północno–wschodniej części miejscowości Maulbronn, w powiecie Enzkreis, w landzie Badenia–Wirtembergia, w Niemczech.
Klasztor został założony prawdopodobnie ok. 1138 przez rycerza Waltera z Lomersheim, który zainspirowany reformatorskimi ideami Bernarda z Clairvaux, postanowił wstąpić do zakonu cystersów. Na potrzeby opactwa Walter oddał swoje włości w Eckenweiher położone pomiędzy Mühlacker a Lienzingen. Następnie Ulryk z Neuburga, opat klasztoru cystersów w Alzacji posłał do Eckenweiher dwunastu zakonników oraz braci świeckich pod przywództwem opata Dietera z opactwa Morimond. Szybko jednak okazało się, że Eckenweiher nie było odpowiednią lokalizacją dla klasztoru. Brakowało wody oraz materiałów budowlanych. Walter zwrócił się o pomoc do nowo wybranego biskupa Spiry Günthera z Hennebergu, do którego diecezji należał Eckenweiher. Biskup odwiedził konwent w 1147 i wkrótce potem przeniósł braci zakonnych do Maulbronn.
Maulbronn okazało się doskonałym miejscem na lokalizację klasztoru cystersów, których reguła klasztorna zobowiązywała do życia w zgodzie z naukami św. Benedykta, w odosobnieniu i w ubóstwie. Jednakże w przeciwieństwie do benedyktynów, którzy wznosili swoje klasztory na wzgórzach, cystersi budowali swoje siedziby w dolinach.
Powstanie klasztoru upamiętnia tablica wyglądem przypominająca dyptyk. Malowidło na pierwszym skrzydle przedstawia rabusiów napadających na wędrowców, jako że okolice ówczesnego Maulbronn nie należały do bezpiecznych. Na drugim skrzydle pokazano cystersów budujących kościół romański. Na stronie wewnętrznej znajdują się wizerunki biskupa Spiry Günthera z Hennebergu oraz Waltera z Lomersheim ofiarujących Marii model kościoła.
Wedle legendy bracia szukając nowej siedziby, załadowali na muła (niem. Maultier) worek złota, pobłogosławili i wyprawili w świat. Muł doszedł do miejsca, gdzie obecnie znajduje się źródło Eselsbrunnen, zrzucił swój ładunek i zaczął grzebać w ziemi kopytem, aż wytrysnęła fontanna wody. Bracia zobaczyli w tym znak boży i postanowili wznieść swój klasztor właśnie w tym miejscu. O legendzie do tej pory przypomina nazwa miejscowości Maulbronn (tłumaczona bezpośrednio znaczy „źródło muła” lub „studnia muła”), jej herb oraz wizerunek muła gaszącego pragnienie w źródełku, znajdujący się na sklepieniu kaplicy źródełka (niem. Brunnenkapelle).
Zakonnikom z Maulbronn przypisuje się wymyślenie słynnych szwabskich Maultasche – rodzaju pierogów faszerowanych mięsem z cebulą, szpinakiem i bułką, wyglądem zbliżonym do włoskich ravioli. Otóż mnichom nie wolno było spożywać mięsa w piątki oraz w czasie postu. Jednak jeden z braci wpadł na pomysł, by mięso zmielić i zawinąć w ciasto, tak aby Bóg nie zauważył.
