Pałac w Trzebiechowie posiada reprezentacyjną bramę wjazdową na osi pałacu, której projekt wykonał osobiście książę Henryk VII. Umieszczono na niej stojące na tylnych łapach lwy, które trzymają herby księcia Henryka VII i jego małżonki księżnej Marii Aleksandriny oraz dwie daty 1876 i 1901 rok. Pałac wystawiony na sprzedaż w zamian za wybudowanie nowego Zespołu Edukacyjnego (Gimnazjum, Szkoła Podstawowa, Przedszkole)

Krzyż pokutny w Borowie Wielkim wmurowany w południową ścianę prezbiterium kościoła pw. św. Wawrzyńca. Odkryty podczas prac remontowych 17 marca 2009 r.

Zabytkowy zespół pałacowo-ogrodowy z pałacem barokowym z 1677 roku, własność (od XVIII w.) hrabiów Cosel, potem własność książąt na Siedlisku, rodu Schönaich-Carolath. Ostatnią właścicielką pałacu przed wojną była druga żona ostatniego cesarza Niemiec, Wilhelma II, Hermina, mieszkająca w pałacu do 1922 r. i po śmierci cesarza do kwietnia 1945 r.

Kościół Polskokatolicki w Małomicach zbudowany w 1732 roku jako zbór ewangelicki z fundacji ówczesnych właścicieli dóbr małomickich. Nieużytkowany po II wojnie światowej uległ częściowej dewastacji. Po przejęciu przez Kościół Polskokatolicki został wyremontowany w latach 1982-1984 i stał się siedzibą nowo utworzonej parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Kościół w Niwiskach, pierwotnie posiadający wezwanie św. Katarzyny, zbudowany został w drugiej połowie XIII wieku. Od drugiej połowy XVI wieku do połowy XVII stulecia użytkowany był przez protestantów.

Pierwsza wzmianka na temat wsi pochodzi z połowy XIII wieku. Stała się wówczas dona­cją dla zakonu augustianów uczynioną przez książąt żagańskich i pozostawała w ich rękach do czasu sekularyzacji. Pod koniec XVII wieku zbudowano barokową rezydencję dla opa­ta żagańskiego.

Według niepotwierdzonych źródeł kościół miał powstać przed 1201 r., natomiast pierwsze wzmianki pisane o parafii pochodzą z 1372 r. W średniowieczu parafia w Lubięcinie przynależała do biskupstwa poznańskiego, później wrocławskiego. Nieznana jest architektura pierwszego kościoła, pierwotnie mógł być drewniany. W XIV-XV w. zastąpiono go budowlą murowaną. W XVIII w. na miejscu średniowiecznej świątyni wzniesiono nową.

Zamek wraz z parkiem krajobrazowym położony jest w północno-zachodniej części stare­go miasta. Granicę wschodnią założenia wyznacza ulica Zamkowa, natomiast od zacho­du i północy, odnogi rzeki Lubszy. Główny wjazd do zamku, ulokowanego na niewielkim wzniesieniu, prowadzi od strony wschodniej przez przejazd w budynku bramnym. Założe­nie zamkowo-parkowe jest użytkowane przez Dom Pomocy Społecznej.

Dwór w Zimnej Brzeźnicy powstał w XVI w. Rozbudowany w 1603 r. i w XVIII w. Jego właścicielami były rody von Knobelsdorff, von Heuthausen i von Vigny. Po pożarze w końcu XIX w. został opuszczony i pozostaje ruiną.

Budowę pierwszego założenia dworsko-folwarcznego należy wiązać z postacią Christopha von Köslitz z Buchałowa – męża Margaret von Knobelsdorff, który w 1569 roku otrzy­mał Letnicę w lenno. 20 grudnia 1601 roku część wsi z górnym folwar­kiem i nowym dworem przejął po jego śmierci Hans. W roku 1685 najmłodszy syn Han­sa – Max von Köslitz sprzedał niedochodowy majątek za dziesięć tysięcy talarów Hanso­wi von Schenkendorf. Bezdzietny von Schenkendorf testamentem z dnia 30 czerwca 1692 roku ustanowił spadkobiercami dóbr letnickich braci Hansa i Sigmunda von Diebitsch z Narthen. W roku 1733, po spłaceniu brata, Hans Diebitsch przebudował renesansowy dwór, nadając mu formę barokową. Prace zakończono w 1735 roku.