Zamek Spangenberg został przypuszczalnie wybudowany w XI w. W roku 1100 został zamkiem lennym w wyniku nadania przez biskupów z opactwa Spiry. W czasie "Weißenburger Fehde" między palatyńskim elektorem Friedrichem I, a baronami z dynastii Pfalz-Zweibrücken, doszło do obopólnego zniszczenia w 1470 r. położonych naprzeciwko siebie zamków Spangenberg i Erfenstein.

Poprzednikiem dzisiejszego pałacu był wybudowany w XII w. przez hrabiów Zweibrücken zamek do ochrony sąsiedniej drogi handlowej. Zamek ten leżał przy wschodnim ramieniu trójkąta jaki tworzy dziś plac pałacowy . W XVI i XVII stuleciu pałac, będący w tym czasie rezydencją książąt von Pfalz-Zweibrücken, był kilkakrotnie poszerzany i przebudowywany przez książąt Wittelsbach. Po zburzeniu w 1677 roku w czasie wojny holenderskiej pałac został odbudowany w 1725 r. w jego dzisiejszej formie. Pałac służący już nie celom obronnym tylko reprezentacyjnym powstał przy północnym ramieniu trójkąta.

Położony na wschodniej ścianie kościoła katolickiego, zbudowanego w 1771 r. Wykonany z piaskowca o wielkości 75 x 75 cm., o nieznanej grubości. Prawdopodobnie jest to fragment większego, średniowiecznego kamienia (część pozostaje poniżej gruntu). Krzyże takie stawiano najczęściej w miejscu zabójstwa. Zwane są też krzyżem pojednania, jako że była to ostatnia część pokuty za morderstwo i przy krzyżu następowało pojednanie mordercy z rodziną ofiary.

Dwór po raz pierwszy był wymieniany w dokumentach z 1381 roku jako własność hrabiów Leininger. W kolejnych dokumentach możemy prześledzić jak ewaluowała nazwa dworu, był to m.in. Hof zu Widenlach, Hof zu Weidelach, Weydelach, Hof Weylach oder Hof Weilach. Ponieważ dwór umiejscowiony jest w podmokłej okolicy porośniętej wierzbami stąd też można wywodzić jego nazwę (niem. Weidenbäum – wierzba, Lachen – kałuża).

Zamek Neukastel, wybudowany przypuszczalnie przez dynastię salicką, jest wzmiankowany w 1123 roku wraz z Heinrichem von Neukastel. po umieszczeniu królewskich klejnotów na sąsiednim zamku Trifels przez króla Konrada IV w 1246 r. zamek zostaje oddany przez Isengard, żonę królewskiego stolnika Philippa I von Falkenstein. Od tego czasu jest on zamkiem królewskim służącym do ochrony zamku Trifels.

Niecały wiek był ten wydłużony skalisty grzbiet górski zasiedlony i ufortyfikowany. Najstarsze ślady nawiązują do wczesnej epoki żelaza (okres lateński, V wiek przed Chrystusem). Ostatnie świadectwa pochodzą z późnej epoki rzymskiej (pierwsza połowa IV wieku n.e.)

Krzyż pokutny w Essingen położony jest na północnym krańcu wsi przy polnym żywopłocie. Wykonany z piaskowca o wymiarach 70 x 65 x 18 cm. kiedyś był o 100 cm wyższy. Podczas prac porządkowych został przeniesiony i posadowiony głębiej w gruncie.

Zamek Backelstein jest wczesnośredniowiecznym zamkiem drewnianym, założonym na opadającej pionowo w dół skale, prawie nie do zobaczenia z doliny. Historia zamku nie jest wcale znana. Nie wiadomo nawet do dzisiaj jaka była jego prawdziwa nazwa. Używana obecnie nazwa Backelstein pochodzi z języka ludowego. O tym że zamek w ogóle istniał świadczą wykute w skale otwory po belkach, napis i małe skalne schody. W podaniach ludowych zamek nazywany jest zamkiem myśliwskim cesarza Fryderyka Barbarossy. Znalezione żółte skorupy kół garncarskich pozwalają je datować na XIII w.

Zamek Neidenfels został zbudowany około roku 1330 przez hrabiego Palatynatu Reńskiego (niem. Pfalzgraf) Rudolfa II Wittelsbacha, jako następca położonego w sąsiedztwie (po drugiej stronie góry) zamku Lichtenstein. Pierwsza udokumentowana wzmianka pochodzi z 1338 r. Lennikami była wówczas szlachta von Lichtenstein, Gerhard i Johannes von Odenbach, Wachenheim i Moosbach.

Po raz pierwszy Falkenstein był wspomniany w dokumentach z 1135 r. jako zamek panów von Falkenstein. W 1233 roku był w posiadaniu Philippa I pana Falkenstein, królewskiego podkomorzego i kasztelana na zamku Trifels. Po wymarciu rodu królewskich podkomorzych z Münzenberg Philipp I zostaje podkomorzym, a od 1258 roku odziedziczył urząd namiestnika ziemskiego w Wetterau. Został on później centralnym punktem obszaru władzy Philippa I Falkenstein.