Merburg jest ruiną zamku w Kirrberg, dzielnicy miasta Homburg, we wschodniej części powiatu Saarpfalz w Saarlandzie. Ten zamek z XI w. określany jest jako najstarszy i najmniejszy zamek w Saarlandzie.
Zamek w Otyniu powstał w formie gotyckiej prawdopodobnie na przełomie XIV i XV wieku. W wieku XVI dochodzi do pierwszej przebudowy w duchu renesansowym. Sto lat później czeska prowincja jezuitów przebudowuje go na klasztor, który funkcjonuje tu do 1776 roku.
Zabytkowy zespół pałacowo-ogrodowy z pałacem barokowym z 1677 roku, własność (od XVIII w.) hrabiów Cosel, potem własność książąt na Siedlisku, rodu Schönaich-Carolath. Ostatnią właścicielką pałacu przed wojną była druga żona ostatniego cesarza Niemiec, Wilhelma II, Hermina, mieszkająca w pałacu do 1922 r. i po śmierci cesarza do kwietnia 1945 r.
Wieś Schyrnino wymieniana jest w dokumentach z 1308 roku. Wchodziła wtedy w skład dóbr kościelnych. Budowę zamku rozpoczął na przełomie XIV i XV w. kasztelan międzyrzecki Jan z Czerniny herbu Wierzbno. Po jego śmierci w 1423 r. zamkiem zajął się jego syn Jocusch Von der Czyrne, ale już siedem lat później sprzedał majątek niejakiemu Magnusowi von Label. Około 1492 roku zamek wraz z otaczającymi go dobrami trafia w ręce rodziny von Dohna. Ich starania doprowadziły do nadania przywileju lokacyjnego dla miasta przez Władysława Jagiellończyka.
Geograf Bawarski w 845 roku wymienia 20 grodów plemienia Dziadoszan, a wśród nich gród Cobena (Chobienia). Kolejne udokumentowane wzmianki o grodzie na lewym brzegu Odry, pochodzą z 1209 i 1238. Pierwszą murowana budowlę obronną w stylu późnogotyckim wzniesiono na miejscu dzisiejszej około XIV w.
XII w. – Przypuszczalne założenie zamku.
1250 – Pierwsza udokumentowana wzmianka o panach von Liebenzell
1272 – Zamek przechodzi w posiadanie Zakonu Krzyżackiego, nie jest jednak jasne dlaczego.
1273 – Zakon sprzedaje zamek Rudolfowi I margrabiemu von Baden.
Zamek w Niemczech, w pobliżu miejscowości Pforzheim, w landzie Badenia Wirtembergia.
Zamek Kislau w Niemczech, w miejscowości Bad Schönborn, w landzie Badenia Wirtembergia.
Prawdopodobnie zamek został wzniesiony przez grafa Friedrich III von Leiningen († 1287). Do zburzenia w czasie palatyńskiej wojny sukcesyjnej w 1689 roku zamek był w posiadaniu panów von Leininger, do których należał wówczas kraj Leininger. Wspólnie z położonym 1400 m na północ zamkiem Neuleiningen kontrolował wejście do doliny Eckbach. 5 km na południowy zachód w górę strumienia położony jest rodowy zamek panów von Leiningen – Altleiningen.
Zamek Neuleiningen jest ruiną zamku górskiego położonego na obrzeżach Lasu Palatynackiego. Znajduje się w obrębie gminy Neuleiningen, w okręgu Bad Dürkheim, w Nadrenii-Palatynacie, w Niemczech.
Zamek powstał dobrze przed rokiem 1000 jako „castellum Stoufenburc” co wykazują najstarsze dokumenty. Jako pierwszy jego mieszkaniec jest wspomniany w dokumentach z około 1000 roku książę Konrad I von Kärnten z rodu Salier. W XII wieku było to lenno królewskie w posiadaniu rodziny Gottfrieda von Stauf, które w późniejszych latach często zmieniało właścicieli (hrabiowie von Eberstein, von Zweibrücken, von Sponheim, von Nassau-Saarbrücken-Weilburg), aż do zniszczenia w czasie Wojny Chłopskiej w 1525 roku.
Podczas gdy gmina Altleiningen rozciąga się w dolinie wzdłuż rzeczki Eckbachs na wysokość 300 m n.p.m., zamek został wybudowany na wierzchołku wysokiej na 400 m góry, która wznosi się nad lewym brzegu Eckbach.
Nazwa powstała – tak jak położonego pięć kilometrów na północny-wschód siostrzanego zamku Neuleiningen – od frankońskiego rodu szlacheckiego Leininger, do których wówczas należał kraj Leininger.
Leżący około 84 metry ponad poziomem terenu zamek Schwabsburg jest opasany na kształt litery U przez miejscowość Schwabsburg. Zamek założony prawdopodobnie około 1210 roku. Pierwsza udokumentowana wzmianka o zamku pochodzi z dokumentów króla Ryszarda z Kornwalii z 1257 roku jako baza władzy dynastii staufickiej nad Renem.
Dokładna data powstania zamku nie jest dokładnie znana, przypuszcza się jednak ze powstał około początku XIII w. Pierwsza wzmianka pochodzi z 8 stycznia 1198 roku mówiąca o zamianie góry na której stoi zamek przez hrabiego Heinricha z Zweibrücken. Zniszczony został w czasie Wojny Chłopskiej w 1525 roku albo już wcześniej pozostawiony ku upadkowi.
1198 – Przekazanie rejonu Gutinbergs i Ruprechtibergs dla grafa Heinricha I przez opata Wernhera z klasztoru Hornbach pod budowę górskich fortyfikacji.
1200 – Przypuszczalny rok powstania zamku.
1269 – Wzmianka o lenniku – rycerzu Gozo von Lemberg.
779 – Pierwsza wzmianka zamku zwanego wówczas Feinga w spisie majątku klasztoru z Fuldy.
1096 – Pierwsza wzmianka zamku Vaihingen.
Do 1175 – Posiadłość rodziny hrabiów von Vaihingen.
1189 – Młoda linia hrabiów z Vaihingen z domu hrabiów von Calw—Löwenstein bierze za swą siedzibę pałac Kaltenstein.
1230 – Hrabia Gottfried von Vaihingen zakłada dzisiejsze miasto Vaihingen.
Początek XIII w. – Przypuszczalne założenie zamku.
1282 – Pierwsze nazwanie zamku poprzez panów von Dürrmenz.
1482 – Panowie von Dürrmenz sprzedają zamek klasztorowi Maulbronn.
XVI w. – Opuszczony już zamek zostaje częściowo spalony w pożarze i pozostaje ruiną.
1339 – Unter i Ober Mönsheim należy do hrabiego Urlicha von Württemberg. W Unter Mönsheim znajduję się zamek Diepoldstein, w Ober Mönsheim znajduję się obecnie tylko tak samo zwany pałac.
1411 – Unter Mönsheim wraz z zamkiem przechodzi na własność klasztoru Maulbron.
1442 – Zamek i miejscowość Unter Mönsheim wracają do Würtembergii.
Zamek Mühlhausen w Niemczech, w pobliżu miejscowości Mühlhausen, w landzie Badenia Wirtembergia.
Zamek Enzberg leży na odnodze górskiej powyżej miasta. Resztki budowli obronnej opasane jest dwumetrowym murem na terenie której położone są wodociągi miejskie i wielu posesji prywatnych. Abstrahując od tego można jeszcze znaleźć w małym lasku z tyłu posesji prywatnych wiele wartościowych pozostałości zamku. Obszar ten należy prawdopodobnie do miasta. Reszta została w rekach prywatnych zamieniona na małe ogrody i tarasy. W części należącej do miasta zachowana została największa część zamku będąca zamkiem głównym.
Zamek Nippenburg, w Niemczech, w pobliżu miejscowości Hemmingen, w landzie Badenia Wirtembergia.
Zamek zwany również Hohenrod powstał prawdopodobnie w połowie XI wieku wybudowany jako refugium i zamek sygnałowy przez baronów von Röder. W tamtych czasach istniała bezpośrednia komunikacja wzrokowa miedzy zamkami Neuwindeck i Sponeck. Zamek był przypuszczalnie zniszczony w 1385 roku i krótko przed wojną chłopską (1524-1526) opuszczony. Od tego czasu nazywany był już ruiną. Znacznych uszkodzeń od piorunów doznał w 1824 i 1899 roku. W 1881 został kupiony i zabezpieczony przez rodzinę Röder.
Pierwsza dokumentalna wzmianka pochodzi z 1371 r. Zamek Neuwindeck został wybudowany około 1300 roku przez panów von Windeck, których ród podzielił się na dwie samodzielne linie (Alt i Neu-Windeck). W 1377 roku wspomniana dokumentalnie była zamkowa kaplica poświęcona Trzem Królom. Obie linie rodu, które w historii nie zawsze można jasno rozdzielić, żyły w stałej nieprzyjaźni. Stąd też w czasie tzw. wojny Schleglerkrieg (1394-1396) zamek służył wojskom ze Strasburga jako baza wojskowa przeciw Alt-Windeck.
Z zamku, który znajduje się w miejscowości pozostały jeszcze tylko fosa i resztki murów obronnych i obwodowych bardzo znikomej grubości. Wyglądają one jak resztki ogrodzenia oddzielające obszar zamku od świata zewnętrznego. Nie wiadomo dlaczego mury nie uległy zniszczeniu i wydaje się, że nie pochodzą z czasów współczesnych zamkowi. Szeroka fosa oddziela zamek od parkingu samochodowego i grzbietu górskiego tak, że jeszcze dzisiaj żeby dostać się na zamek trzeba przejść naokoło przez most i bramę. Istnieje tylko kilka źródeł, które przypuszczają, że palatium zostało włączone w zamek, bądź zamek wzniesiony został na murach palatium.
Zamek w Niemczech, w pobliżu miejscowości Neckarzimmern, w landzie Badenia Wirtembergia.
Zamek Guttenberg został zbudowany około 1200 roku do ochrony królewskiego zamku w Bad Wimpfen. Lennikami byli zapewne wierni wasale – ród von Weinsberg. Około 1300 r. zbudowany zostaje potężny, wysoki na 40 m. donżon.
Założenie zamku we wczesnym XII wieku powinno przypaść hrabiom Lauffen. Ehrenberg najpóźniej od 1193 roku był siedziba rodu von Ehrenberg (również Erenberg albo Ernberg) należącego do świty Staufów. Zamek znajdował się w bezpośrednim związku ze staufickim Kaiserpfalzem w pobliskim Wimpfen. W literaturze zamek często jest nazywany jako przed-obóz Wimpfen.
Kaiserpfalz lub Königspfalz (z niem. Pałac cesarski) – ogólna nazwa dla wszystkich zamków i pałaców (oraz wczesnośredniowiecznych palatiów) w Świętym Cesarstwie Rzymskim, które spełniały rolę siedziby i miejsca wykonywania władzy cesarza. Siedziby te miały za zadanie utrzymywać ekonomicznie cesarza i jego orszak, w czasie jego pobytu w danym miejscu. Zarząd Kaiserpfalzami sprawowali palatyni.
Zamek w Niemczech, w pobliżu miejscowości Neckargerach, w landzie Badenia Wirtembergia.
Zamek Horneck znajduje się w miejscowości Gundelsheim i dojazd do niego jest dość dobrze oznakowany. Rozpościera się na grzbiecie góry na północnym krańcu miejscowości, powyżej kilku nierzucających się w oczy dobudów. Obecnie znajduje się w nim dom starców. Oprócz tego znajduje się tu również bardzo nowocześnie ukształtowane muzeum wyjaśniające historię zamku i Zakonu Niemieckiego NMP mającego tutaj niegdyś swą siedzibę.
Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1109 roku. W XIII stuleciu właścicielami zamku byli przede wszystkim hrabiowie von Oettingen. Po nich przeszedł w posiadanie palatynów reńskich i aż do XV wieku był siedzibą palatyńskiego urzędu administracyjnego w południowym Kraichgau. W 1517 roku zamek stał się własnością panów von Venningen. Wkrótce potem w 1525 roku zamek został spalony w czasie wojny chłopskiej. W zamian za to zbuntowani chłopi musieli zapłacić 5000 guldenów rekompensaty. Po błyskawicznym zdobyciu zamku w 1777 roku został on opuszczony.
1080 – Pierwsza wzmianka o zamku Dachstein wraz z Kuno von Tahenstein.
1343-44 – Wraz z Heinrichem von Bynheim zamek po raz pierwszy po 250 latach jest wzmiankowany w dokumentach. Przypuszczalnie nastąpiła rozbudowa zamku, co potwierdzają ostatnie badania.
Zamek Beilstein po raz pierwszy był wzmiankowany w dokumentach z 1234 roku, kiedy to król Heinrich VII wyraźnie zezwolił na odbudowę „castrum Bylenstein”. Poprzedni zamek mógł być wzniesiony w połowie XII w. przez księcia Friedricha II von Schwaben. Ponadto od 1185 roku istniał ród ministeriałów nazywających się tak samo jak ta twierdza.
Zamek został wybudowany w XII-XIII wieku, jako zamek hrabiowski do zabezpieczenia drogi w dolinie. Lennicy posiadali również urząd szynkarzy. Zamek znajdował się w posiadaniu Kurpfalzu.
Zamek został wybudowany w XI wieku przez księcia Bertholda II von Zähringen i po raz pierwszy wymieniany jest w dokumentach z 1120 roku. Następnymi posiadaczami byli hrabiowie von Calw (około 1090 r.), panowie von Eberstein (około 1200 r.) i rycerze von Schauenburg. Po wielokrotnych zniszczeniach jakie doznał zamek o XVIII w. pozostaje w ruinie.
Zamek górski powstał w XII wieku zbudowany przez hrabiow Zähringen. W 1225 roku wspominany jest jako „castrum”. W 1286 roku kasztelanami na zamku byli Friedrich i Egino Fürstenberg, ministeriałowie króla Rudolfa I. Następnie zamek przechodzi w posiadanie biskupstwa ze Strassburga. Zniszczony został w 1635 roku w czasie wojny trzydziestoletniej.
Wasenbourg jest średniowieczną ruiną zamku, położoną koło Niederbronn-les-Bains w Alzacji, we Francji. Zamek położony jest na wysokiej na 432 m opadającej w kierunku północnym górze Reisberg ponad doliną Falkensteinbachtal i stanowił ważne połączenie miedzy Bitche i doliną Renu. W miejscu gdzie stoi obecnie zamek wznosiła się rzymska świątynia Merkurego.
Zamek Reichshofen w Alzacji, we Francji. Zwany też Château de Dietrich. Zbudowany w 1232 r., przebudowany w latach 1770-71. Siedziba firmy De Dietrich.
Zamek Hohenfels po raz pierwszy był wymieniany w dokumentach w roku 1293. W chwili obecnej jest już w ruinie. Z dawnego zamku zachowały się jeszcze części zachodniej ściany trzy piętrowego pałacu, a także wykute w skałach komory i więzienie. Jako materiału do budowy używano wypukłych prostopadłościanów z czerwonego piaskowca z Wogezów.
Zamek położony jest 290 metrów powyżej terenu na północnym stoku 325 metrowej góry Nestelberges, około 260 metrów na południe od zamku Berwartstein, oddzielony od niego doliną zwaną w języku ludowym „Trupie pole”.
Z położonego około 1000 metrów na zachód od Freckenfeld zamku nie zostało praktycznie nic. Zamek wymieniany był w źródłach w 1611 roku. Zbudowany przez szlachtę von Hohen Haus i zamieszkiwany przez rodzinę von Hohenhausen.
W miejscu gdzie stał zamek widoczne są dwa wzgórza wysokie na 6 -8 metrów.
988 – Okolice Dilsberg należą do biskupstwa Worms, dane im w lenno od króla Ottona III.
Połowa XII w. – Hrabiowie von Lauffen otrzymują Dilsberg i jego okolice na własność od biskupstwa Worms.
około 1200 – Przypuszczalne zakończenie budowy zamku Dilsberg przez grafów von Lauffen.
1208 – Pierwsza wzmianka w dokumentach o zamku Dilsberg.
Położony w Głogowie Zamek Książąt Głogowskich był siedzibą władców księstwa głogowskiego. W połowie XIII wieku książę Konrad I wzniósł w tym miejscu pierwszy zamek – drewnianą budowlę z murowaną wieżą, usytuowaną przy brodzie przez Odrę. Jego następca, Henryk III, zamek przebudował, włączając go w system murów obronnych, a w ciągu XIV i XV w. wybudowano trzy skrzydła. Na przełomie XV i XVI w. rezydował tutaj królewicz Zygmunt Jagiellończyk. W wiekach XVII i XVIII zamek, po kolejnych przebudowach, nabrał charakteru rezydencji pałacowej. Od r. 1742 mieli w nim siedzibę zarządcy pruscy.
Wzniesiony w 1 połowie XIV w. z inicjatywy książąt głogowskich, zapewne na miejscu grodu, został przekształcony podczas odbudowy po pożarze w 1557 r., a w początku XVIII w. powiększony o skrzydło południowe. W XIX–XX w. gotyckie budynki, z wyjątkiem wieży, zostały wyburzone.
Zamek w Międzyrzeczu – otoczona fosą średniowieczna twierdza obronna wzniesiona ok. 1350 przez Kazimierza Wielkiego w miejscu grodu warownego z drugiej połowy IX wieku, zlokalizowana na niewielkim pagórku w widłach dwóch rzek – Obry i Paklicy. Wchodzi w skład Międzyrzeckiego zespołu muzealno-zamkowo-parkowego.
Zamek został przebudowany w XIX wieku. Do dziś istnieje starsza pozostałość skrzydła południowo-wschodniego. Początki budowli sięgają XIV wieku. W tym czasie był najprawdopodobniej niewielką warownią drewnianą bądź częściowo murowaną. W XV wieku zamkiem przejściowo władają brandenburscy joannici. Początkowo miał w zabudowie kształt podkowy z jednym skrzydłem mieszkalnym.
Historia niewiele mówi o średniowiecznym zamku w Górze. Nie jest znany ani jej założyciel, ani późniejsi właściciele. Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1155 r. z bulli papieża Hadriana IV. Lokacji miasta dokonał książę Henryk III Głogowski około 1288 r. Od 1319 r. Góra należała do Piastów Śląskich z linii ścinawskiej. Od końca XIV w. stała się własnością Piastów cieszyńskich, którym to właśnie przypisuje się budowę murowanej siedziby. Zamek włączony był w obwód obwarowań miejskich, zbudowany był na planie czworoboku z kolistymi basztami umieszczonymi w narożnikach. W 1491 r. właścicielem Góry był Jan Olbracht, późniejszy król Polski. W XIX w. zbrojownię przebudowano na więzienie i pod tą nazwą jest znana do dziś dnia.
Zamek książęcy w Szprotawie został wzniesiony prawdopodobnie w II połowie XIII wieku. Początkowo jako konstrukcja o ubogiej architekturze. Na przełomie wieku XIII i XIV warownia nabrała gotyckiego wyglądu, a jej materiałem budulcowym stał się kamień i cegła.
