Nad brzegiem rzeki Kwisy, w zabytkowym parku stoi okazały zamek zbudowany pod koniec XIII w. przez Bolka I – księcia świdnicko – jaworskiego. W XVI w. warownia należała do księżnej Anny, a następnie przeszła w ręce rodów rycerskich: do 1387 r. byli to Kittlitzowie, później do 1391 Zeidlitzowie, a po nich do 1631 roku Rechenbergowie z Przemkowa.
Villa Ludwigshöhe zbudowana została w latach 1845-52 przez architekta z Monachium Friedricha Gärtnera i Leo von Klenze na stokach doliny Renu poniżej ruin zamku Rietburg. W otoczeniu kasztanowców i winnicami u podnóża, z widokiem na dolinę Renu, powstała klasycystyczna czworokątna budowla, z wewnętrznym dziedzińcem, do którego prowadzi korytarz z zewnątrz. Król Ludwig I przebywał tu często.
W odległości około 3 kilometrów od miejscowości Vorderweidenthal założony został w XII w. zamek zwany obecnie Lindelbrunn. Najstarszy przekaz historyczny podaje nazwę zamku Lindelbol (co oznaczać może wzgórze porośnięte lipowym lasem), a od połowy XIV w. nazywany też Ganerburg. Lindelbrunn należał do pierścienia warownych zamków ochraniających twierdzę Trifels w Anweiler.
Zamek Madenburg ( biskupi) jest jednym z największych zamków Palatynatu. Zwany też Eschbacher Burg, jako że leży około 250 metrów ponad miejscowością Eschbach, na długim i wąskim grzbiecie południowego stoku góry Rothenberg. Budowla rozciąga się na długości 180 metrów i szerokości 50 metrów. Założony został w XI w. Rok 1525 ( Wojna Chłopska) zamienia twierdzę w „pustą kupę kamieni”.
Budowla zniszczona została dopiero pod koniec II wojny światowej, w kwietniu 1945, kiedy to została podpalona przez żołnierzy radzieckich. W roku 1964 opiekę nad zamkiem objął zielonogórski Szczep Drużyn Harcerskich „Makusyni”. Rozpoczęto wtedy prace przy odgruzowywaniu zamku. Zdecydowana większość zamku nadal pozostaje jednak w ruinie.
Według tradycji kościół w Borowie Polskim istniał już w 1414 roku, obecny wzniesiony został na jego miejscu przez Rechenbergów w XV w. Gruntownej przebudowy dokonano ok. połowy XVI w.
Pałac w Zatoniu – wybudowany w 1689 r. przez ówczesnego właściciela dóbr zatońskich Balthazara von Unruh w formie barokowego dworu. W roku 1842 przebudowany w formie klasycystycznej. Wg najnowszych ustaleń autorem projektu przebudowy dworu był W. Gurlt, książęcy urzędnik ds. budowlanych z Otynia. W tym samym roku zaczęto także przekształcać park wokół pałacu wg projektu Piotra Lenné.
Dwór w Broniszowie wybudowany został wraz z zespołem dworskim: oficyna, folwark w XII w. jako zamek rycerski. W XVI/XVII w przekształcono go z zamku obronnego w dwór mieszkalny. Renesansowy, murowany z kamienia i cegły, trzykondygnacyjny, założony na kształcie litery L. W XIX w. zamknięty murami i basztą neogotycką co pozwoliło na uzyskanie małego wewnętrznego dziedzińca oraz baszty widokowej. Dwór otoczono fosą połączoną ze stawem widokowym.
Do najokazalszych i najwarowniejszych zamków niemieckich należy rodowe gniazdo Staufów – zamek Trifels. Według źródeł historycznych ten potężny zamek zbudowany został w 1113 roku. Okresem jego rozbudowy i wspaniałości były czasy panowania Fryderyka I Barbarossy z rodu Staufów oraz – przede wszystkim – cesarza Fryderyka II (pierwsza połowa XIII w.).
