Barokowy pałac byłych właścicieli miasta Jasień zbudowany został w 1780 r. Budynek wykonano z cegły na planie wydłużonego prostokąta. Frontowe wejście do budynku zdobi symetrycznie ułożona grupa broni wraz ze zbroją. Jest to dekoracyjny motyw, spotykany w rzeźbie architektonicznej, rozpowszechniony w epoce renesansu i baroku. Takie dekoracje świadczą o rycerskich tradycjach właścicieli pałacu.
Dwór w Bielicach wzmiankowany jest w końcu XVIII w. Budowę obecnego obiektu rozpoczęto w 1865 r. z inicjatywy ówczesnych właścicieli rodziny von Rosenegk. Budowę pałacu zakończono w 1867 r. Obok pałacu powstał park krajobrazowy założony przez ogrodnika Scholza z Żar. Po wojnie mieściły się tu biura i mieszkania pracownicze PGR-u.
Pałac w Stypułowie Dolnym powstał w 1800 roku pod wpływem berlińsko-poczdamskich nurtów architektonicznych tamtych czasów opierających się na wzorcach klasyki antycznej. Wzniósł go jako swoją siedzibę Ernst von Knobelsdorff, którego rodzina rezydowała w Stypułowie od XV wieku.
Przypuszczalnie inicjatorką budowy pałacu w Jeleninie była Charlotta von Franckenberg władająca majątkiem w latach 1791-1805. Wówczas to powstała główna bryła rezydencji, założona na planie prostokąta. W latach 1869-1871, kiedy właścicielem został Johann Louis Bonte, dobudowano do elewacji południowej palmiarnię, zmieniono wystrój elewacji oraz wnętrz.
Zamek w Żarach, który z założenia był budowlą obronną, pomimo rozbudowy w XVIII w. w stylu renesansowym, nie mógł już sprostać potrzebom swym właścicielom. Postanowili oni wybudować nową, odpowiadającą ich wymaganiom, rezydencję. Projektantem pałacu, który powstał w latach 1710-26 był Juliusz Simonetti. Powstała budowla na zrębie starszych gotyckich i renesansowych budynków w sąsiedztwie zamku i połączona z nim murowanym gankiem przerzuconym na wysokości drugiej kondygnacji.
Pałac w miejscowości Nordstetten powstał w latach 1737-1740. Odnowiony został niedawno przez Förderverein Nordstetter Schloss e.V z dużym zaangażowaniem społeczeństwa i mieści się w nim obecnie ratusz. Co roku odbywają się w nim koncerty, jak również przyznawane są nagrody literackie Auerbach.
Pałac Kirchheimbolanden położony jest w miejscowości Kirchheimbolanden w Nadrenii-Palatynacie, w Niemczech.
Jako zamek był po raz pierwszy wymieniany w dokumentach w 1390 roku.
Poprzednikiem dzisiejszego pałacu był wybudowany w XII w. przez hrabiów Zweibrücken zamek do ochrony sąsiedniej drogi handlowej. Zamek ten leżał przy wschodnim ramieniu trójkąta jaki tworzy dziś plac pałacowy . W XVI i XVII stuleciu pałac, będący w tym czasie rezydencją książąt von Pfalz-Zweibrücken, był kilkakrotnie poszerzany i przebudowywany przez książąt Wittelsbach. Po zburzeniu w 1677 roku w czasie wojny holenderskiej pałac został odbudowany w 1725 r. w jego dzisiejszej formie. Pałac służący już nie celom obronnym tylko reprezentacyjnym powstał przy północnym ramieniu trójkąta.
Pałac Karlsberg zbudowany został w latach 1778–1788 przez księcia Karla II Augusta von Pfalz-Zweibrücken na wysokiej na 366 m górze Buchenberg (niem. Bukowa Góra, dzisiaj Karlsberg – Góra Karla). Ten wspaniały pałac w dzielnicy Homburga – Bruchhof-Sanddorf, istniał tylko kilka lat. Z założenia pałacowego pozostał tylko magazyn budowlany.
Neogotycki pałac w Otoku zbudowano pod koniec XIX stulecia, przypomina – zgodnie z ówczesną modą – budowlę obronną. W środku zachowała się sala balowa. Po wojnie znajdowała się w nim szkoła rolnicza.
Od 1987 roku znajduje się w rekach prywatnych. Nieużytkowany popadł w ruinę. Brak również jakiegokolwiek kontaktu z właścicielem.
Obecnie jest ponownie wystawiony na sprzedaż (czerwiec 2009).
Do końca XVI wieku właścicielami majątków tarnowskich byli m. in. Mikołaj von Rachenberg i Jerzy Slawbuf. W 1595 roku z nadania cesarskiego, prawo własności do dóbr przejmuje Jerzy Schöneich. 29 lat później, jego bratanek Jan zw. Nieszczęśliwym, buduje na grodzie pałacyk myśliwski.
Pałac w Osowej Sieni zostały zbudowany w 1878 na miejscu stojącego tam XVIII-wiecznego dworu. Wybudował go Eugen Friedrich Heinrich baron von Seherr – Thoss na prośbę swojej żony Anny Julia Teresy, która odziedziczyła dwór, a której marzył się okazały pałac z najwyższą w okolicy wieżą. Do dzisiaj na drzwiach frontowych widnieją ich inicjały, tylko wieńczącą je koronę zniszczono po wojnie jako nie pasującą do ówczesnej ideologii.
Gottesaue jest renesansowym pałacem położonym we wschodniej części Karlsruhe.
1094 – Założone zostaje benedyktyńskie opactwo Gottesaue przez grafów von Herrenberg.
1525 – Klasztor zostaje splądrowany i zburzony.
1588 – Margrabia Ernst Friedrich von Baden–Durlach nakazuje Johannowi Schoch i Paulowi Murer zbudowanie na tym terenie pałacyku myśliwskiego.
1689 – W czasie Palatyńskiej Wojny Sukcesyjnej pałac zostaje zniszczony i ponownie odbudowany.
Prawdopodobnie istniał w Michelfeld pałac nawodny, który w czasie wojny trzydziestoletniej, przypuszczalnie w latach 1634-1635 został zniszczony przez pożar. Znajdujący się obecnie w rękach prywatnych pałac został odbudowany przez panów von Gemmingen-Hornberg w 1753 roku i przez długie lata był ich podstawową siedzibą. W przyległym majątku urządzony został wspaniały hotel wraz z restauracją.
Pałac Eichtersheim, wzniesiono w XVI wieku. Otoczony jest przez pałacowy staw, nad którym prowadzi prześliczny most z piaskowca. Zamek nawodny leży w środku historycznego parku z prastarym drzewostanem i botanicznymi rzadkościami. Od 1980 w zamku znajduje się ratusz gminny. Dawniej mieściła się w nim także restauracją.
Barokowe założenie pałacowe „Eremitage” w Waghäusel zostało wzniesione między 1724 a 1729 rokiem przez Michaela Ludwiga Rohrer’a na rozkaz księcia biskupa ze Spiry Hugona Damiana von Schönborn. Od około 1737 roku znajomy budowniczy barokowy Johann Balthasar Neumann (1687-1753) rozszerzył ośmiokątną budowę centralną o cztery skrzydła. Założenie pałacowe zawdzięcza swe powstanie klasztorowi, do którego odbywano pielgrzymki.
Pałac Hochdorf w Niemczech, w miejscowości Hochdorf, w landzie Badenia Wirtembergia.
Dawny zamek Rodeck, a obecnie pałac, jest obecnie w posiadaniu prywatnym i jego obejrzenie jest możliwe tylko od zewnątrz. Cała nieruchomość jest otoczona wysokim płotem i jest dobrze monitorowana przez system kamer. Dawna droga prowadząca do zamku służy obecnie jako dojazd do zamku i może być używana tylko przez mieszkańców zamku. U podnóża winnicy, na której położony jest zamek znajdują się pozostałości głębokiej fosy w znacznej części okrążającej zamek. Część z niej wykorzystywana jest jako staw i jest również własnością prywatną.
Ta pałacopodobna villa powstała w 1875 roku, zbudowana przez dr Augusta Ritter von Clemm, współzałożyciela firmy BASF, na obszarze dawnego zamku Winzingen.
Po najróżniejszych perypetiach w historii pałac pozostaje nadal w rekach prywatnych. W latach 1928-1971 prosperował tu kurort i dom wypoczynkowy, później hotel i restauracja. W roku 1971 został zakupiony przez obecnego właściciela. W 2002 roku poddany został gruntownej renowacji i mieści się w nim tylko mały pensjonat.
W XVI wieku w Jakubowie został wzniesiony dwór dla rodziny von Unwürde. W późniejszym okresie dokonano jego przebudowany dla rodu von Kreckwitz a około 1850 roku dla rodziny von Richter. Do zakończenia II wojny światowej kilkakrotnie zmieniali się jeszcze jego właściciele a byli to rodzina Bomsdorff, hrabia Kayserlingk i hrabina Stolberg oraz Henckel von Donnermarck. 11 lutego 1945 roku w czasie ofensywy wojsk radzieckich opanowano wioskę, a pałac w Jakubowie splądrowano i w kilka dni później spalono.
Renesansowy dwór obronny wzniósł prawdopodobnie w XVI w. Hans Wolff von Unruh. Od XVI w. wielokrotnie zmieniał się wygląd dworu, a folwark zmieniał właściciela. Z początkiem XIX w. dwór został przebudowany przez ówczesnego właściciela porucznika von Stempel. W 1872 r. właścicielami zostaje rodzina von Eichmann, która gruntownie przebudowała miejscowy dwór (wg innych źródeł dokonał to poprzedni właściciel). Powstała wtedy obecna neogotycka rezydencja w angielskim stylu. Za pałacem założono romantyczny ogród i wykopano staw.
Pałac powstał w latach 1564-1567 z inicjatywy Mikołaja Birbanta. Następnymi właścicielami zamku był ród Rittergów. Oni to w 1767 r. dokonali przebudowy i rozbudowy budynku. W 1869 r. następni właściciele dokonali kolejnej adaptacji i przebudowy zamku. Budowla założona była na planie prostokąta. W jej skład wchodziły trzy- i czterokondygnacyjne budynki mieszkalne z okrągłymi wieżyczkami w narożach. Po II wojny światowej zamek uległ zniszczeniu i po dziś dzień pozostaje w ruinie.
Pałac w Świniarach został wybudowany przez Stolbergów w 1845 roku, na północno–wschodnim skraju wsi, w miejscu dawnego trzyskrzydłowego zamku, według projektu radcy budowlanego Fleischingera. Na poczatku XX w. mieściło się w nim sanatorium.
Od połowy XVII w. aż do końca II wojny światowej właścicielami pałacu była rodzina von Hattzfeld. Melchior von Hattzfeld, feldmarszałek austriacki, dokonał przebudowy zamku na okazały barokowy pałac w II poł. XVII wieku lub na początku XVIII w. Średniowieczne budynki z wyjątkiem wieży zostały zburzone. Pałac w Żmigrodzie zmodernizowano w XVIII w. Architektem nowego, klasycystycznego skrzydła, był Carl Gotthard Langhans.
Budowa gotyckiego zamku rozpoczęła się w XIII w. na rozkaz księcia świdnicko–jaworskiego Bolka I Surowego i stał się siedzibą książąt legnickich. W 1444 roku został sprzedany niemieckiej rodzinie Dornheinów jako lenno. Szybko przechodził z rąk do rąk. Po nich mieli tu swoją rezydencję kolejno Nostitzowie, Stoschowie i Dohnowie. Na początku XVIII wieku zamek należący do Melchiora Gotloba został przebudowywany na barokową rezydencję w latach 1728-1732
Już w XIV wieku istniał tu zamek, wzmiankowany w 1348 r. Został zniszczony przez husytów w 1428 r., w 1513 r. natomiast Adam von Lest zbudował na jego miejscu renesansowy dwór, rozbudowany na początku XVII wieku. Powstała wtedy okazała rezydencja z widokową loggią kolumnową (zamurowaną w XVIII w.) i klatką schodową w wieżowej dobudówce. W drugiej połowie XVII w. dobudowano zachodnie skrzydło i przedłużono główny korpus w kierunku północnym. Dzisiejszy wygląd pałac otrzymał na przełomie XVIII i XIX w.
Pałac w Weinheim jest dawnym pałacem książąt Kurpfalzu a obecnie siedzibą zarządu miasta Weinheim. Książęta elektorowie Ruprecht III i później Ludwig III kupili w 1403 i 1423 roku w Weinheim różne przyległe posiadłości, aby wykorzystywać je, jako obóz i sporadyczne jako schronienie. Władcy Kurpfalzu zatrzymywali się od czasu do czasu w czasie posiedzeń w tamtejszych budynkach.
Pałac w Mainau należący do Zakonu Niemieckiego Najświętszej Marii Panny powstał w latach 1739-46 według projektów i pod kierownictwem Johanna Caspara Bagnato. Pomimo ograniczonych finansów powstało zrównoważone architektonicznie i wielce harmonijne założenie pałacowe. W stronę lądu otwierają się podkowiaście oba boczne skrzydła. Naprzeciw w stronę jeziora Bodeńskiego skierowana jest szeroka strona. Wzniesiony na cokole budynek posiada dwa pietra. Na wschodnim szczycie od strony jeziora umieszczono herb Zakonu Niemieckiego NMP.
Obecny pałac powstał w 1550 roku z inicjatywy księcia Christopha von Württemberg. Służył on jako rezydencja członkom rodziny książęcej. W XVII wieku powstały dwa razy krótko żyjące boczne linie rodu Württemberg-Neuenbürg. Budowla składa się do dziś z dwóch skośnie do siebie umieszczonych skrzydeł głównych, które na zachodzie mostem, zaś na wschodzie murem powiązane są w jeden czworokąt.
Pałac w Niemczech, w pobliżu miejscowości Hohenstein, w landzie Badenia Wirtembergia. Pałac powstał w 1925 roku. Stanowił własność grafów von Bissingen.
Pałac Wasserburg w Glatt jest jednym z nielicznych nawodnych pałaców w Niemczech, który nadal jest użytkowany. Jest też jednym z najstarszych pałaców renesansowych w południowych Niemczech.
Pałac w Mannheim wybudowany został w 1720 roku na rozkaz elektorów Karola III Filipa Wittelsbacha i Karola IV Teodora Wittelsbacha. Dzięki pomocy wybitnych artystów, pałac sam w sobie jest wspaniałym dziełem sztuki. Ze względu na jego ogromną powierzchnię i fakt, że składa się z ponad 500 przepięknie urządzonych pokoi, jest jedną z największych barokowych budowli w Niemczech.
Historia tej wioski, położonej 3 km na wschód od Gostynia, sięga średniowiecza. W ciągu swych długich dziejów Dreżewo należało do wielu właścicieli. Ostatnim był ród von Boninów. XIX-wieczny pałac stoi na niewielkim wzniesieniu i udaje budowlę obronną.
W niewielkiej miejscowości, która od XIV wieku aż po wiek XX należała do potężnego pomorskiego rodu von Plötzów, stoi przy głównej drodze okazały eklektyczny pałac, mieszczący obecnie szkołę podstawową. Pałac, zbudowany pod koniec XIX w., ma niekonwencjonalną bryłę i ozdobiony jest fantazyjną wieżyczką. Nad wejściem widnieją inicjały i herb dawnych właścicieli.
Pałac Rybokarty wraz z wystrojem stanowi typowy przykład stylowych przemian dworskiej rezydencji z 2. połowy XVIII w. Rozbudowany w ciągu XIX i XX wieku w stylu angielskiego neogotyku. Wystrój wnętrz pochodzi z około 1903 roku, kiedy to miała miejsce druga faza przebudowy pałacu. Wówczas przedłużono korpus pałacu w kierunku południowym o jedną oś.
Niewielka miejscowość od momentu powstania w średniowieczu aż do końca II wojny światowej należała do rodziny von Brockhüsenów. We wsi wznosi się XIX-wieczny pałac wystawiony przez von Brockhüsenów na miejscu średniowiecznego zamku. Pałacyk, obecnie zajmowany przez szkołę, ma od frontu ganek, nad którym znajduje się fronton z rodowym herbem, z boku przeszkloną oranżerię i taras, a od strony ogrodu – pięcioboczny wykusz. Z dawnego parku pozostały pojedyncze drzewa i krzewy magnolii.
W 1350 roku zamek jest po raz pierwszy wspomniany w dokumentach, jako rycerski zamek nawodny. Założenie zamkowe składało się z małego otoczonego murem zamku z donżonem położonego na wyspie potoku Leimbach. Jego właściciele, rodzina von Schomberg oddała go do dyspozycji palatyna Ruprechta.
Pałac Rohan zbudowany w XIII wieku, jeden z najważniejszych zabytków Strasburga. Jest on jednym z głównych przedstawicieli sztuki barokowej. Rozbudowano go gruntownie w XVIII wieku na podstawie planów stworzonych przez Roberta de Cotte. W XIX wieku przebywał i mieszkał tam Napoleon Bonaparte wraz z małżonką.
Około 1200 roku rozpoczęli hrabiowie Hohenberg, ówcześni właściciele Heigerloch, budowę zamku na miejscu gdzie obecnie znajduje się pałac Schloss Heigerloch. Po kilku przebudowach na przestrzeni wieków w latach 1580-88 średniowieczny zamek został przebudowany na renesansowy pałac z inicjatywy hrabiego Christopha von Hohenzollern-Haigerloch.
Pałac Favorite zbudowany został przez Johanna Michaela Rohrer w latach 1710–1730 w Rastatt–Förch. Należał do margrabiny Sibylli Augusty (1675–1733) – wdowie po Ludwiku Wilhelmie Badeńskim zwanym Türkenlouis – służący jej do rozrywki i polowań. Jest to najstarszy niemiecki pałac mający tak bogatą kolekcję porcelany i jedyny zachowany w dawnej formie.
Pałac Schloss Rastatt położony w Niemczech, w miejscowości Rastatt, w landzie Badenia Wirtembergia.
Pałac Ettlingen Schloss po raz pierwszy był wymieniany w XIII w. jako zamek i w następnych latach wielokrotnie niszczony, ponownie odbudowywany i przebudowywany.
Pałac w Bruchsal zbudowany został w stylu barokowym w połowie XVIII w. i począwszy od około roku 1720 służył jako oficjalna siedziba biskupów ze Spiry.
Pałac w Trzebiatowie nazwano po prostu pałacem Nad Regą. I rzeczywiście, w dole malowniczo wije się niewielka rzeczka. Pałac zbudowany na planie litery L, powstał pod koniec XVII wieku. Przez kilka lat pod koniec XVIII wieku mieszkała w nim księżna Maria Wirtemberska z domu Czartoryska.
Pałac w Karlsruhe zbudowany został w 1715 roku jako rezydencja margrafa Karla Wilhelma von Baden-Durlach.
Budynek zostaje wzniesiony częściowo z drewna i już w 1746 roku musiał być odrestaurowany. Drewniane konstrukcje podczas przebudowy zostały zastąpione kamieniem.
Pałac w Zimnej Brzeźnicy został wybudowany zapewne po pożarze poprzedniej rezydencji w końcu XIX. Na tyłach pałacu istnieje park krajobrazowy z tego samego okresu.
Villa Ludwigshöhe zbudowana została w latach 1845-52 przez architekta z Monachium Friedricha Gärtnera i Leo von Klenze na stokach doliny Renu poniżej ruin zamku Rietburg. W otoczeniu kasztanowców i winnicami u podnóża, z widokiem na dolinę Renu, powstała klasycystyczna czworokątna budowla, z wewnętrznym dziedzińcem, do którego prowadzi korytarz z zewnątrz. Król Ludwig I przebywał tu często.
W międzyczasie pałac w Edesheim kilkukrotnie zmieniał właścicieli i w roku 2000 doczekał się kompletnego odrestaurowania. Od tego czasu w obiekcie znajduje się hotel.
Pałac w Bad Bergzaben jest dawniejszą posiadłością hrabiów i książąt z Zweibrücken, którzy mieli tutaj swój kurort. Pozostałością dawnego renesansowego pałacu powstałego w latach 1527-1579 jest klatka schodowa znajdująca się na dzisiejszym podwórzu zamkowym. Pożar w roku 1679 zniszczył doszczętnie stary budynek. Nowy budynek zbudował od nowa na miejscu starego Jonas Erikson Sundahl.
Pałac w Zatoniu – wybudowany w 1689 r. przez ówczesnego właściciela dóbr zatońskich Balthazara von Unruh w formie barokowego dworu. W roku 1842 przebudowany w formie klasycystycznej. Wg najnowszych ustaleń autorem projektu przebudowy dworu był W. Gurlt, książęcy urzędnik ds. budowlanych z Otynia. W tym samym roku zaczęto także przekształcać park wokół pałacu wg projektu Piotra Lenné.
