Pałacyk myśliwski w Tarnowie Jeziernym

Zwiedzone: 18 lipca 2004

Obiekt zabytkowy

nr rej.: 92 z 16.04.1958

lipiec 2004

Położenie:

Pałacyk myśliwski w Tarnowie Jeziernym – (niem. Polnisch Tarnau), we wschodniej części wsi, na przesmyku między jeziorami, w powiecie wschowskim, w województwie lubuskim, w Polsce.

Opis:

Tarnów Polski (taką nazwę osady spotykamy w źródłach niemieckich jeszcze w ubiegłym stuleciu), był w XIII wieku siedzibą kasztelani należącej do książąt głogowskich. Ośrodek administracyjny – gród, usytuowany w lesie, otoczony został fosą i wałem. Jego walory obronne podkreślało położenie w przesmyku między jeziorami – Tarnowskim Małym i Wielkim. Do końca XVI wieku właścicielami majątków tarnowskich byli m. in. Mikołaj von Rachenberg i Jerzy Slawbuf. W 1595 roku z nadania cesarskiego, prawo własności do dóbr przejmuje Jerzy Schöneich. 29 lat później, jego bratanek Jan zwany Nieszczęśliwym, buduje na grodzie pałacyk myśliwski.

Jednokondygnacyjny, zbudowany na planie nieregularnego ośmioboku, z dachem dwuspadowym (wcześniej krytym trzciną) budynek, zajmuje całe plateau wyniesienia. Zamieszkiwany był czasowo – w sezonie polowań. W czasach nam współczesnych, ze względu na swoje niezwykle położenie i walory turystyczne okolicy, wykorzystywany był m. in. jako schronisko młodzieżowe i dom pracy twórczej. Pałacyk zachował wiele elementów pamiętających czasy Schöneich’ów – pierwszych właścicieli, których herby na piaskowcowej płycie wmurowano nad portalem. Są to ceglane mury zewnętrzne i ściany działowe z ryglówki, prostokątny dziedziniec, obecnie przykryty szklanym dachem, piwnica sklepiona kolebką.

W największej, reprezentacyjnej sali zwanej „Tafelzimmer” znajduje się dekorowany profilowanym gzymsem kominek. W XIX wieku zmieniono podział pomieszczeń, z tego też okresu pochodzi portal oraz tympanon nad fasadą budynku.

Pałacyk nie użytkowany po II wojnie światowej został odrestaurowany w latach 80–tych ze środków Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

Galeria:

Panoramy sferyczne 3D: