W latach trzydziestych minionego stulecia przeprowadzono generalny remont budynku, który polegał na usunięciu z elewacji większości sztukaterii i pomalowaniu całej nieruchomości na kremowy kolor. Miało to nadać pałacowi styl neogotycki lub neorenesansowy wpisujący się w modny wówczas na tych terenach historyzm. Żona ówczesnego właściciela Lothara von Brandenstein, pisarka Ruth von Ostau nie chciała mieszkać w tym „kiczowatym pałacu w stylu belle époque”, chciała czegoś prostszego nawiązującego do dawnych epok. Dziś próbujemy przywrócić go do stanu z tych lat, gdyż powrót do czasów jego powstania jest właściwie niemożliwy – brakuje zdjęć, podań i środków finansowych.