Obecny pałac powstał w 1550 roku z inicjatywy księcia Christopha von Württemberg. Służył on jako rezydencja członkom rodziny książęcej. W XVII wieku powstały dwa razy krótko żyjące boczne linie rodu Württemberg-Neuenbürg. Budowla składa się do dziś z dwóch skośnie do siebie umieszczonych skrzydeł głównych, które na zachodzie mostem, zaś na wschodzie murem powiązane są w jeden czworokąt.

1080 – Pierwsza wzmianka o zamku Dachstein wraz z Kuno von Tahenstein. 1343-44 – Wraz z Heinrichem von Bynheim zamek po raz pierwszy po 250 latach jest wzmiankowany w dokumentach. Przypuszczalnie nastąpiła rozbudowa zamku, co potwierdzają ostatnie badania.

1112 - Pierwsza wzmianka o margrabi von Baden niejakim Hermannie II. 1257 - Pierwsza udokumentowana wzmianka o zamku przez Rudolfa I von Baden. 1390 - Rozbudowa zamku

"Zamek" Ruppurr jest po raz pierwszy wymieniany w dokumentach w 1380 r. Od około 1450 roku określany jest jako pałac. Do XVI wieku następuje rozbudowa kompleksu budynków, otoczonych fosą wodną i murem obronnym. Gdy miejscowa szlachta opuściła pałac, w roku 1593 kupił ją margrabia Ernst Friedich von Baden¬-Durlach. Do początku XVIII w. mieścił się tu Urząd Ziemski.

Wieża ciśnień będąca wizytówką Mannheim. Zbudowana w 1889 roku przez architekta ze Stuttgartu Gustava Halmhubera, który uczestniczył również w budowie berlińskiego Reichstagu. Jako serce wodociągów była używana aż do 2000 roku.

Barokowe założenie pałacowe "Eremitage" w Waghäusel zostało wzniesione między 1724 a 1729 rokiem przez Michaela Ludwiga Rohrer’a na rozkaz księcia biskupa ze Spiry Hugona Damiana von Schönborn. Od około 1737 roku znajomy budowniczy barokowy Johann Balthasar Neumann (1687-1753) rozszerzył ośmiokątną budowę centralną o cztery skrzydła. Założenie pałacowe zawdzięcza swe powstanie klasztorowi, do którego odbywano pielgrzymki.

Panowie Straubenhardt byli wspominani w roku 1090 w aktach klasztoru Hirsau i w akcie założenia klasztoru Herrenalb w 1148 roku. Ród pochodzi przypuszczalnie z Kraichgau. Zamek był założony przypuszczalnie w XI stuleciu przez panów von Gräfenhausen, dzisiejszej części Birkenfeld. Rozbudowany później zamek funkcjonował jako współwłasność panów Straubenhardt i z nimi spokrewnionymi panami von Schmalenstein.

Pierwsza dokumentalna wzmianka pochodzi z 1371 r. Zamek Neuwindeck został wybudowany około 1300 roku przez panów von Windeck, których ród podzielił się na dwie samodzielne linie (Alt i Neu-Windeck). W 1377 roku wspomniana dokumentalnie była zamkowa kaplica poświęcona Trzem Królom. Obie linie rodu, które w historii nie zawsze można jasno rozdzielić, żyły w stałej nieprzyjaźni. Stąd też w czasie tzw. wojny Schleglerkrieg (1394-1396) zamek służył wojskom ze Strasburga jako baza wojskowa przeciw Alt-Windeck.

Zamek Weitenburg po raz pierwszy jest wzmiankowany 15 czerwca 1437 roku, jako ówczesne lenno Hansa Pfusera von Nordstetten, który to uwięził wówczas dwóch posłów będących pod opieką hrabiego Ludwiga von Württemberg. W wyniku tego wydarzenia zamek został z rozkazu Ludwiga splądrowany. Zona Pfusersa została uprowadzona i ścięta w Tybindze. Po zakończeniu zatargu zamek został ponownie zwrócony w ręce Hansa Pfusersa.

W 1130 roku zostaje założony zamek na miejscu jeszcze starszego (został zniszczony około 1100 roku) przez klasztor Lorch do ochrony Weinheim. Zamek nie był siedzibą rodową ani żadnych urzędów, zarządzany był przez wójtów obsadzanych przez klasztor. Az do roku 1674 został oszczędzony przez wojny, wtedy to został zdobyty i wysadzony prawdopodobnie przez Francuzów, ale nie jest to do końca udowodnione.

Pałac w Mainau należący do Zakonu Niemieckiego Najświętszej Marii Panny powstał w latach 1739-46 według projektów i pod kierownictwem Johanna Caspara Bagnato. Pomimo ograniczonych finansów powstało zrównoważone architektonicznie i wielce harmonijne założenie pałacowe. W stronę lądu otwierają się podkowiaście oba boczne skrzydła. Naprzeciw w stronę jeziora Bodeńskiego skierowana jest szeroka strona. Wzniesiony na cokole budynek posiada dwa pietra. Na wschodnim szczycie od strony jeziora umieszczono herb Zakonu Niemieckiego NMP.

1287 - Pierwsza udokumentowana wzmianka o zamku. Właścicielem był Müller von Mandelberg. 1385 - Zamek kupuje graf Wolf von Eberstein. 1389 - Murgrabia Rudolf von Baden zostaje właścicielem zamku. W ten sposób zamek zostaje lennem Badenii.

1339 – Unter i Ober Mönsheim należy do hrabiego Urlicha von Württemberg. W Unter Mönsheim znajduję się zamek Diepoldstein, w Ober Mönsheim znajduję się obecnie tylko tak samo zwany pałac. 1411 – Unter Mönsheim wraz z zamkiem przechodzi na własność klasztoru Maulbron. 1442 – Zamek i miejscowość Unter Mönsheim wracają do Würtembergii.

Zamek Hohenentringen położony w Niemczech, w pobliżu miejscowości Entringen, w landzie Badenia Wirtembergia.

Klasztor w Maulbronn został założony prawdopodobnie ok. 1138 przez rycerza Waltera z Lomersheim, który zainspirowany reformatorskimi ideami Bernarda z Clairvaux, postanowił wstąpić do zakonu cystersów. Na potrzeby opactwa Walter oddał swoje włości w Eckenweiher położone pomiędzy Mühlacker a Lienzingen. Szybko jednak okazało się, że Eckenweiher nie było odpowiednią lokalizacją dla klasztoru. Brakowało wody oraz materiałów budowlanych. Walter zwrócił się o pomoc do nowo wybranego biskupa Spiry Günthera z Hennebergu. Biskup odwiedził konwent w 1147 i wkrótce potem przeniósł braci zakonnych do Maulbronn.