Pałac w stylu klasycystycznym z 1836 roku wraz zespołem parkowym z XIX wieku o powierzchni 4 ha. Zbudowany na rzucie prostokąta, z dwiema loggiami przy elewacji ogrodowej. Tworzą (wraz z korpusem i dwiema wieżami) kształt litery C. Do dzisiaj zachowana została tylko wieża wschodnia. Pałac jest całkowicie podpiwniczony, dwukondygnacyjny. Ściany pałacu są murowane z cegły a stropy są drewniane.

Pierwszy kościół farny w Trzebiatowie powstał na początku XIII wieku i został ufundowany przez norbertanów trzebiatowskich z klasztoru w Białobokach. Od 1328 roku przy kościele istniała Szkoła Łacińska, której rektorem w XVI wieku był Jan Bugenhagen. Obecna świątynia została wzniesiona na przełomie XIV i XV wieku. Od XVI wieku była kościołem protestanckim. W latach 1865-1867 dokonano jej przebudowy i regotyzacji. Po II wojnie światowej stała się ponownie kościołem katolickim i sanktuarium maryjnym. W 1986 roku przeprowadzono prace remontowe. Całkowita długość kościoła wynosi 72 metrów, szerokość ok. 28 metrów.

W centrum miasta wznosi się niewielka renesansowa warownia zbudowana na planie kwadratu zwana Starym Zamkiem w odróżnieniu od nowego pałacu wzniesionego w innej części miasta. Pierwotnie w miejscu tym stał gród, na podwalinach którego w XIII wieku Dobiesław zbudował zamek murowany. Początkowo była to wieża otoczona murem i fosą, później rozbudowana. W 1465 roku uległa zniszczeniu przez mieszkańców Kołobrzegu. Zamek przebudowywany był dwukrotnie - najpierw w połowie XVI wieku przez ówczesnych właścicieli Ostenów, później w XVIII wieku przekształcony na rezydencję.

Data rozpoczęcia budowy kościoła parafialnego Najświętszej Marii Panny w Kołobrzegu nie jest dokładnie znana. Przypuszcza się, że główną świątynię miejską zaczęto wznosić na początku XIV wieku na miejscu dawnego kościoła św. Mikołaja. Pierwszą mszę świętą na placu budowy odprawiono w 1321 roku. Przez następne dwa wieki kościół był rozbudowywany i upiększany. Na skutek osiadania gruntu kilkakrotnie dochodziło do jego przebudowy. Pod koniec XV wieku połączono wieżę północną i południową w jeden masywny blok wieżowy, poprzez zamurowanie przerwy pomiędzy nimi.

Neogotycki pałac w Otoku zbudowano pod koniec XIX stulecia, przypomina – zgodnie z ówczesną modą - budowlę obronną. W środku zachowała się sala balowa. Po wojnie znajdowała się w nim szkoła rolnicza.Od 1987 roku znajduje się w rekach prywatnych. Nieużytkowany popadł w ruinę. Brak również jakiegokolwiek kontaktu z właścicielem. Obecnie jest ponownie wystawiony na sprzedaż (czerwiec 2009).

Pałac Rybokarty wraz z wystrojem stanowi typowy przykład stylowych przemian dworskiej rezydencji z 2. połowy XVIII w. Rozbudowany w ciągu XIX i XX wieku w stylu angielskiego neogotyku. Wystrój wnętrz pochodzi z około 1903 roku, kiedy to miała miejsce druga faza przebudowy pałacu. Wówczas przedłużono korpus pałacu w kierunku południowym o jedną oś.

Pałac w Starogardzie, rodu von Borck pozostaje w ruinie od końca działań wojennych. Umiejscowiony jest w centralnej części wsi, po północnej stronie drogi.

Pałac w Trzebiatowie nazwano po prostu pałacem Nad Regą. I rzeczywiście, w dole malowniczo wije się niewielka rzeczka. Pałac zbudowany na planie litery L, powstał pod koniec XVII wieku. Przez kilka lat pod koniec XVIII wieku mieszkała w nim księżna Maria Wirtemberska z domu Czartoryska.

Kłopotowo to miejscowość o metryce średniowiecznej, stare lenno rodu von Rahmel. Pierwsza historyczna wzmianka o miejscowości pochodzi z 1276 roku, kiedy to biskup kamieński Hermann von Gleichen wyliczał posiadłości i dochody kapituły kolegiackiej w Kołobrzegu. W 1650 roku właścicielem Kłopotowa był pułkownik Wedig von Bonin. Później majątek był w posiadaniu rodzin von Natzmer, Zimmermann. W końcu XIX i na początku XX w. Kłopotowo należało do Karla Brauna, następnie zaś ok. 1910 roku zostało zakupione przez Hasso von Wedela, który w 1911 roku wzniósł obecny okazały pałac.

We wsi znajduje się neoklasycystyczny pałac z 1890 roku. Jest to budynek dwukondygnacyjny, zbudowany na rzucie prostokąta. Z frontu znajduje się trzyosiowy ganek, który wspiera balkon. Pałac posiada skrzydła boczne, a w elewacji tylnej ryzalit. Do wschodniej ściany został dostawiony ganek jako boczne wejście. W budynku zachowała się oryginalna stolarka drzwiowa i okienna.