Kościół w Rudnie – (niem. Rauden), w południowo–zachodniej części miejscowości, w powiecie nowosolskim, w województwie lubuskim, w Polsce.
nr rej.: 139 z 4.08.1959
Kościół w Rudnie – (niem. Rauden), w południowo–zachodniej części miejscowości, w powiecie nowosolskim, w województwie lubuskim, w Polsce.
Powstanie wsi datowane jest na połowę XIII w. W 1261 r. właściciel Rudna otrzymał od księcia Konrada zezwolenie na translokację prawną wsi. Nie wiemy, czy w tym czasie znajdował się we wsi kościół, powstanie dzisiejszego datuje się na schyłek XIII w. Wczesnogotycka świątynia, wzniesiona z kamienia polnego i rudy darniowej, składała się z nawy i zamkniętego trójbocznie prezbiterium. Od północy do prezbiterium dobudowano zakrystię. Prawdopodobnie w XV w. nawę nakryto stropem, prezbiterium otrzymało pozorne sklepienie, a teren cmentarza przykościelnego otoczono kamiennym murem.
Nieznane jest pochodzenie sklepionej przybudówki przylegającej od zachodu do nawy, prawdopodobnie stanowi ona podbudowę drewnianej wieży, której po pożarze w XVI-XVII w. już nie odbudowano. W 1314 r. patronat nad kościołem sprawował klasztor magdalenek ze Szprotawy. W XVI stuleciu świątynię przejęli luteranie. Po wojnie trzydziestoletniej patronat nad kościołem przejęli głogowscy jezuici (do 1764 r.). Do 1731 r. parafii w Rudnie podlegała Nowa Sól. W tym czasie świątynia była remontowana (budowa kruchty) i otrzymała nowe wyposażenie (m.in. barokowe ołtarze). W 1774 r. w pobliżu kościoła wzniesiono drewnianą dzwonnicę, na której w 1783 r. zawieszono nowy dzwon. Po pożarze w połowie XIX w. remontowano dach kościoła.
W końcu XX stulecia kościół w Rudnie był ponownie remontowany, otrzymał nowe pokrycie dachu, tynki na elewacji, konserwowano wyposażenie. Dziś jest filią parafii św. Józefa Rzemieślnika w Nowej Soli.
