Kościół cmentarny w Lubięcinie

pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Zwiedzone: 21 czerwca 2009

Obiekt zabytkowy

nr rej.: 395 z 2.04.1963

Kościół cmentarny w Lubięcinie
czerwiec 2009

Położenie:

Kościół cmentarny w Lubięcinie – (niem. Liebenzig), w centrum wsi, na cmentarnym wzgórzu, w powiecie nowosolskim, w województwie lubuskim, w Polsce.

Opis:

Według niepotwierdzonych źródeł kościół miał powstać przed 1201 r., natomiast pierwsze wzmianki pisane o parafii pochodzą z 1372 r. W średniowieczu parafia w Lubięcinie przynależała do biskupstwa poznańskiego, później wrocławskiego. Nieznana jest architektura pierwszego kościoła, pierwotnie mógł być drewniany. W XIV-XV w. zastąpiono go budowlą murowaną. W XVIII w. na miejscu średniowiecznej świątyni wzniesiono nową. Była to budowla jednonawowa z prezbiterium, do którego od północy przylegała zakrystia z lożą kolatorską na piętrze i kryptą, a od południa niewielka kruchta. W XIX w. kościół remontowano, dobudowując cylindryczną klatkę schodową przy zakrystii i sygnaturkę. Przy kościele wzniesiono drewnianą dzwonnicę. Prawdopodobnie w tym czasie funkcjonował jako kościół cmentarny (funkcję świątyni parafialnej pełnił kościół protestancki wzniesiony we wsi). Po 1945 r. stary kościół cmentarny przejęty został przez polską parafię katolicką. Nabożeństwa odbywały się w świątyni do lat 50. XX w., kiedy na potrzeby parafii adaptowano kościół protestancki. Później, opuszczona świątynia popadła w ruinę. W latach 80. XX w. kościół częściowo wyremontowano i zabezpieczono jako trwałą ruinę.

Galeria:

Inne zabytki w województwie lubuskim:

Komentarze:

2 odpowiedzi

  1. Kościół cmentarny w Lubięcinie jest pod wezwaniem Św.Katarzyny Aleksandryjskiej .

    Warto zwrócić uwagę na krzyże . Na szczycie kościoła św. Katarzyny, znajduje się nietypowy, charakterystyczny krzyż z dwiema poprzecznymi belkami – krzyż Lotaryński /Karawaka/. Pierwowzorem jego był relikwiarz, w którym przechowywano drzazgi z krzyża Chrystusowego. Relikwiarz ma kształt krzyża, zbliżonego wyglądem do krzyża patriarchalnego (dwa poprzeczne ramiona, z których położone wyżej jest krótsze, górne, krótsze, symbolizuje ramię Jezusa, dolne, dłuższe – odnosi się do ludzi, którzy poszli drogą Chrystusa). Wiąże się z nim legenda, według której krzyż ten jest cudownego pochodzenia. Mieli go przynieść aniołowie, gdy podczas prześladowań chrześcijan pod panowaniem arabskim władca zażądał z ciekawości odprawienia przez uwięzionego kapłana mszy, a nie było w pobliżu krzyża.

    Krzyż lotaryński – Na zachodzie Europy znany jest jako krzyż lotaryński. W połowie XVI wieku znany był również jako Karawaka w Hiszpanii i we Włoszech. Krzyż ten zasłynął jako cudowny środek chroniący od moru dla tych, którzy się przed nim modlili albo go nosili. Karawaka dotarła do Polski z Włoch w roku 1545 jako relikwiarz oraz krzyż kamienny stawiany przy wsiach i miastach, aby uchronić je przed wszelką zarazą.

Skomentuj Tomek Żuk Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

ZACZEKAJ !

Jest jeszcze tyle do zobaczenia:

Ostatnio dodane:

Losowe wpisy: