Wśród lasów leży Świerzno, wieś spora i niezbyt ładna, ale szczycąca się jednym z najcenniejszych zabytków na Pomorzu. Od średniowiecza aż do XVIII w. okolice te należały do rodziny Flemmingów, zaliczanej do najpotężniejszych pomorskich rodów.
Nieco na uboczu stoi ryglowy dwór Flemmingów, którego budowa rozpoczęła się w l połowie XVIII w. Dziś ceglany czerwonawy budynek składa się z kilku skrzydeł nakrytych mansardowymi dachami. Całość ufortyfikowana jest wieżyczkami, masywnymi bramami i ostrokołem. W środku zachowała się sala balowa z cennymi malowidłami przedstawiającymi scenki dworskie. Dwór ostatnio nie ma szczęścia do właścicieli: wisi na nim jedynie tabliczka, że budynek jest własnością prywatną.

Wokół wytyczony jest całkiem nieźle zachowany park geometryczny, którego nieznany projektant musiał wzorować się na założeniu wersalskim. Zachowały się dwie wspaniałe aleje klonowe, dębowe (m.in. dąb bezszypułkowy o obwodzie 440 cm), kasztanowe i grabowe, ale po czterech regularnie rozstawionych stawach pozostało niewiele.