Zamek wraz z parkiem krajobrazowym położony jest w północno-zachodniej części stare­go miasta. Granicę wschodnią założenia wyznacza ulica Zamkowa, natomiast od zacho­du i północy, odnogi rzeki Lubszy. Główny wjazd do zamku, ulokowanego na niewielkim wzniesieniu, prowadzi od strony wschodniej przez przejazd w budynku bramnym. Założe­nie zamkowo-parkowe jest użytkowane przez Dom Pomocy Społecznej.

Krzyż pokutny znajduje się w centrum wsi przy wieży transformatorowej. Jego wymiary to: 133 x 93 x 23 cm. Wykonany jest ze zlepieńca. Nie jest znana data ani powód powstania tego krzyża. Możliwe, że pochodzi on z późnego średniowiecza. Jest to jednak hipoteza nie poparta żadnymi dowodami. Datowanie utrudnia również bardzo prosta forma krzyża, nieposiadającego cech stylowych, pozwalających na przybliżone datowanie metodą analizy porównawczej.

Kościół w Dzikowicach w stylu wczesnogotyckim, zbudowany w XIII wieku z kamienia polnego i rudy darniowej, jednonawowy. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1273 r. Obecny kształt budowli pochodzi z ok. 1406 r. W XV w. dobudowano ceglaną wieżę.

Wieża rycerska w Dzietrzychowicach, wsi założonej w 1220 roku, należy do XIV-wiecznych, świeckich budowli obronnych znanych z terenu Łużyc i Dolnego Śląska.

Barokowy dwór w Mirocinie Górnym wzniesiono pod koniec XVII wieku z inicjatywy ówczesnego właściciela Georga Gottharda von Dyherrn. Powstał prawdopodobnie na zrębach starszej budowli. Świadczy o tym m.in. położenie na wyspie, kamienne mury piwnic i jedno sklepienie. W otoczeniu pałacu założono ogród. Na przełomie XVIII i XIX w. dwór uległ przebudowie, a część ogrodu zamieniono na park krajobrazowy. Dwór przez blisko 200 lat pozostawał główną siedzibą rodu von Dyherrn. W XIX w. w efekcie braku porozumienia między rodziną przy podziale wcale niemałego majątku, stał się on własnością berlińskiego banku.

Kościół parafialny pod wezwaniem św. Stefana pojawia sie po raz pierwszy w dokumentach z 1175 roku. Istniała tu wówczas osada targowa ulokowana w pewnym oddaleniu od grodu. Osad targowa dała początek miastu Bytom Odrzański. Pierwotna romańska budowla została przebudowana w końcu XIV w. kiedy to postawiono świątynie w stylu gotyckim. W XV w. od zachodu dobudowano wysoką wieżę.

Dwór w Bielicach wzmiankowany jest w końcu XVIII w. Budowę obecnego obiektu rozpoczęto w 1865 r. z inicjatywy ówczesnych właścicieli rodziny von Rosenegk. Budowę pałacu zakończono w 1867 r. Obok pałacu powstał park krajobrazowy założony przez ogrodnika Scholza z Żar. Po wojnie mieściły się tu biura i mieszkania pracownicze PGR-u.

Jest to nowa cerkiew wybudowana w latach 1980–1982. W 1990 nad kruchtą dobudowano wieżę-dzwonnicę, którą zwieńczono kopułą. Wymieniono też wszystkie okna i drzwi oraz ułożono nową drewnianą podłogę. Części konstrukcyjne ikonostasu z XIX w. pochodzą z cerkwi garnizonowej w Żyrardowie.

Powstanie kościoła związane jest z lokacja miasta, jaka nastąpiła pod koniec XIII wieku obok osady targowej w Gołaszynie (zwanym wówczas Linda). Prawdopodobnie na początku była to budowla drewniana, przebudowana w XIV wieku na murowaną. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1305 roku. W XV wieku nawę i prezbiterium nakryto sklepieniami, a od południa powstała empora. W XVI wieku od południa powstała nowa nawa z cylindryczną klatką schodową. Wieżę w tym czasie zwieńczono renesansową attyką. Od 1540 roku do 1652 roku kościół znajdował się w rękach protestantów.

Zamek w Międzyrzeczu – otoczona fosą średniowieczna twierdza obronna wzniesiona ok. 1350 przez Kazimierza Wielkiego w miejscu grodu warownego z drugiej połowy IX wieku, zlokalizowana na niewielkim pagórku w widłach dwóch rzek - Obry i Paklicy. Wchodzi w skład Międzyrzeckiego zespołu muzealno-zamkowo-parkowego.