Kategoria: Zabytki dolnośląskie

Kościół pw. św. Wawrzyńca to późnogotycka świątynia z 1297 roku. Razem z wioską do 1810 roku należał do klasztoru klarysek z Głogowa. W XIV i XV wieku oraz w latach 1712, 1791 i 1849 dokonywano jego przebudowy. Ten jednonawowy kościół z kwadratowym prezbiterium otoczony jest murem obwodowym z XVI wieku. Spalony został w czasie działań w wojennych w 1945 roku. Odbudowany w latach 1967-1968, służył do 1988 roku, kiedy to odprawiono ostatnią noworoczną mszę. Obok znajduje się kaplica Góry Oliwnej z XVIII wieku z zachowanymi na stropie polichromiami.

Kościół pomocniczy pw. św. Józefa Oblubieńca, kościół bracki, obecnie pomocniczy, powstał w latach 1690 – 1696, przy udziale budowniczych M. Urbana z Lubawki i M. Kleina z Nysy. Jest to budowla jednonawowa, z rzędami płytkich kaplic przylegających do nawy od strony wschodniej i zachodniej i z emporami ponad nimi, głęboki chór zakonny zakończony absydą od północy, fasada ze spływami walutowymi w szczycie i kamiennymi rzeźbami w niszach. Wnętrze kościoła nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami i w całości pokryte, wraz z chórem i kaplicami bocznymi freskową dekoracją malarską autorstwa M. Willmanna. We wnętrzu wyposażenie z czasów budowy.

Sanktuarium maryjne (otoczony kultem obraz „Madonna z Dzieciątkiem” z I połowy XIII wieku – najstarszy obraz maryjny w Polsce, ufundowany prawdopodobnie przez fundatora klasztoru – Bolka I i ukoronowany papieskimi koronami przez Jana Pawła II w Legnicy 2 czerwca 1997). Za prezbiterium, we wzniesionej w latach 1735–1747 kaplicy o rokokowym wnętrzu, znajduje się mauzoleum Piastów świdnickich: Bolka I i Bolka II (XIV wiek).

Poprzedni kościół stojący w Kurowie Wielkim wzmiankowano w 1376 r. Obecny, gotycki wzniesiono w latach 1495-97 z fundacji Bernharda Gorschimko. Od ok. połowy XVI w. do 1654 r. kościół znajdował się w rękach ewangelików. Założony jest na planie jednonawowym z węższym i niższym prezbiterium oraz z wieżą od północy. Od północy w 2 poł. XVI w. dobudowano tzw. kaplicę Dalkowską, która dziś pełni rolę kruchty. Kościół zawiera niezwykle bogate wyposażenie, stworzone w głównej mierze przez protestantów w XVI i XVII w. Należy do nich nie spotykana w innych świątyniach liczba płyt nagrobnych i epitafiów – 44, z czego ponad 30 dotyczy okresu przed 1654 r. Najciekawsze z nich znajdują się w Kaplicy Dalkowskiej (m.in. nagrobek Heleny von Lest), a pozostałe na ścianach kościoła i na ogrodzeniu. Ponadto we wnętrzu znajdują się elementy luterańskiego wystroju świątyni: ambona (1625 r.), chrzcielnica (1607 r.), empory i loże (pocz. XVII w.), a także barokowe ołtarze i polichromowany strop z XVIII w. Z epoki średniowiecza pochodzą m.in. freski odkryte na ścianie północnej.