Dwór w Zimnej Brzeźnicy
Dwór w Zimnej Brzeźnicy powstał w XVI w. Rozbudowany w 1603 r. i w XVIII w. Jego właścicielami były rody von Knobelsdorff, von Heuthausen i von Vigny. Po pożarze w końcu XIX w. został opuszczony i pozostaje ruiną.
Dwór w Zimnej Brzeźnicy powstał w XVI w. Rozbudowany w 1603 r. i w XVIII w. Jego właścicielami były rody von Knobelsdorff, von Heuthausen i von Vigny. Po pożarze w końcu XIX w. został opuszczony i pozostaje ruiną.
Pałac w Zimnej Brzeźnicy został wybudowany zapewne po pożarze poprzedniej rezydencji w końcu XIX. Na tyłach pałacu istnieje park krajobrazowy z tego samego okresu.
Villa Ludwigshöhe zbudowana została w latach 1845-52 przez architekta z Monachium Friedricha Gärtnera i Leo von Klenze na stokach doliny Renu poniżej ruin zamku Rietburg. W otoczeniu kasztanowców i winnicami u podnóża, z widokiem na dolinę Renu, powstała klasycystyczna czworokątna budowla, z wewnętrznym dziedzińcem, do którego prowadzi korytarz z zewnątrz. Król Ludwig I przebywał tu często.
Zamek w Heidelbergu (niem. Heidelberger Schloß), zamek gotycko-renesansowy położony na górze Königstuhl w Heidelbergu w Niemczech.
Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1225. Jego budowę podzielić można na dwa okresy główne: późnośredniowieczno-gotycki w latach ok. 1400 do 1544, w których był zamkiem obronnym oraz renesansowy w latach ok. 1549 do 1620, kiedy pełnił funkcję reprezentacyjnej rezydencji.
W międzyczasie pałac w Edesheim kilkukrotnie zmieniał właścicieli i w roku 2000 doczekał się kompletnego odrestaurowania. Od tego czasu w obiekcie znajduje się hotel.
Kaiserpfalz lub Königspfalz (z niem. Pałac cesarski) – ogólna nazwa dla wszystkich zamków i pałaców (oraz wczesnośredniowiecznych palatiów) w Świętym Cesarstwie Rzymskim, które spełniały rolę siedziby i miejsca wykonywania władzy cesarza. Kaiserpfalz w Kaiserslautern wybudował cesarz Fryderyk I Barbarossa w latach 1152-58.
Pałac w Bad Bergzaben jest dawniejszą posiadłością hrabiów i książąt z Zweibrücken, którzy mieli tutaj swój kurort. Pozostałością dawnego renesansowego pałacu powstałego w latach 1527-1579 jest klatka schodowa znajdująca się na dzisiejszym podwórzu zamkowym. Pożar w roku 1679 zniszczył doszczętnie stary budynek. Nowy budynek zbudował od nowa na miejscu starego Jonas Erikson Sundahl.
Katedra w Spirze – kościół katedralny z XI/XII wieku w Spirze w Nadrenii-Palatynacie w południowo-zachodniej części Niemiec. Największa zachowana do dnia dzisiejszego katedra romańska w Europie, jedna z trzech obok katedr w Moguncji i Wormacji katedr cesarskich typu nadreńskiego. Kościół grzebalny cesarzy z dynastii salickiej, staufickiej i habsburskiej. Spalona w 1689. Odbudowana i częściowo zrekonstruowana w XVIII–XIX wieku.
W 1981 katedra w Spirze została wpisana na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.
W odległości około 3 kilometrów od miejscowości Vorderweidenthal założony został w XII w. zamek zwany obecnie Lindelbrunn. Najstarszy przekaz historyczny podaje nazwę zamku Lindelbol (co oznaczać może wzgórze porośnięte lipowym lasem), a od połowy XIV w. nazywany też Ganerburg. Lindelbrunn należał do pierścienia warownych zamków ochraniających twierdzę Trifels w Anweiler.
Zamek Madenburg ( biskupi) jest jednym z największych zamków Palatynatu. Zwany też Eschbacher Burg, jako że leży około 250 metrów ponad miejscowością Eschbach, na długim i wąskim grzbiecie południowego stoku góry Rothenberg. Budowla rozciąga się na długości 180 metrów i szerokości 50 metrów. Założony został w XI w. Rok 1525 ( Wojna Chłopska) zamienia twierdzę w „pustą kupę kamieni”.
Budowla zniszczona została dopiero pod koniec II wojny światowej, w kwietniu 1945, kiedy to została podpalona przez żołnierzy radzieckich. W roku 1964 opiekę nad zamkiem objął zielonogórski Szczep Drużyn Harcerskich „Makusyni”. Rozpoczęto wtedy prace przy odgruzowywaniu zamku. Zdecydowana większość zamku nadal pozostaje jednak w ruinie.
Pierwsze informacje o wsi pochodzi z 1220 roku, kiedy to w dokumencie biskupa wrocławskiego Wawrzyńca napisane zostało, że dziesięcina należna biskupowi oddana została na parafię w Solnikach. Gotycki zamek powstał w końcu XIV w. na planie prostokąta o wymiarach 22,5 na 23,5 m. Wieś przez wiele wieków związana była z rycerskim rodem Rechenbergów.
Według tradycji kościół w Borowie Polskim istniał już w 1414 roku, obecny wzniesiony został na jego miejscu przez Rechenbergów w XV w. Gruntownej przebudowy dokonano ok. połowy XVI w.
Pałac w Zatoniu – wybudowany w 1689 r. przez ówczesnego właściciela dóbr zatońskich Balthazara von Unruh w formie barokowego dworu. W roku 1842 przebudowany w formie klasycystycznej. Wg najnowszych ustaleń autorem projektu przebudowy dworu był W. Gurlt, książęcy urzędnik ds. budowlanych z Otynia. W tym samym roku zaczęto także przekształcać park wokół pałacu wg projektu Piotra Lenné.
Ruina kościoła w Zatoniu z XIII w. Zbudowany z kamienia polnego i rudy darniowej (charakterystyczne brunatne elementy muru). W XVI w. przejęli go protestanci. Po kontrreformacji z powrotem przejęty przez katolików.
Wieża rycerska w Witkowie zbudowana w XV wieku w stylu gotyckim. Przebudowana w stylu renesansowym i otoczona fortyfikacjami około 1557 roku. Powiększona w XVIII wieku. W zespole zamku zachowała się wieża mieszkalna, fragmenty gotyckiej polichromii, renesansowy wystrój architektoniczny oraz fragmenty umocnień bastionowych.
Dwór w Broniszowie wybudowany został wraz z zespołem dworskim: oficyna, folwark w XII w. jako zamek rycerski. W XVI/XVII w przekształcono go z zamku obronnego w dwór mieszkalny. Renesansowy, murowany z kamienia i cegły, trzykondygnacyjny, założony na kształcie litery L. W XIX w. zamknięty murami i basztą neogotycką co pozwoliło na uzyskanie małego wewnętrznego dziedzińca oraz baszty widokowej. Dwór otoczono fosą połączoną ze stawem widokowym.
Zamek w Osiecznej znajduje się w parku nad brzegiem Jeziora Łoniewskiego, swój obecny charakter zawdzięcza przebudowie z lat 1890-1908, przeprowadzonej przez berlińskie biuro architektoniczne Reimer-Koerte. Sprzed tej przebudowy pochodzi część murów i niektóre elementy dekoracyjne elewacji. Jedynym zachowanym pomieszczeniem jest pochodząca z 1601 r. tzw. sala rycerska (jadalna), nakryta sklepieniem kolebkowo-krzyżowym.
Zamek w Rydzynie – pierwotny gotycki zamek Rydzyńskich z XV w., zbudowany na sztucznej wyspie przetrwał niecałe dwa stulecia. W latach 1682-1695, częściowo na jego murach, wzniesiono barokową rezydencję Leszczyńskich wg projektu królewskiego architekta Józefa Szymona Belottiego i Pompeo Ferrariego. Już wówczas zamek uzyskał formę czterokondygnacyjnego, czteroskrzydłowego założenia z wewnętrznym dziedzińcem i czterema basztami na narożach.
Pałac w Przybyszewie powstał w 1910 roku na miejscu dawnego dworu. Wybudowany przez Hugona Lehmanna murowany z cegły i otynkowany budynek, kryty dachem mansardowym, wykazuje cechy eklektycznej architektury niemieckiej łącząc w sobie neoklasycyzm i neobarok. Od strony południowej umiejscowiono czterokondygnacyjną wieże, przed którą znajduje się arkadowy podjazd z tarasem.
Zamek na przesmyku jezior Łagowskiego i Ciecz zbudowany został w stylu gotyckim w XIV w. przez rycerski zakon joanitów, którzy mieli tu swą komandorie. Do roku 1810 był siedzibą zakonu, a następnie przeszedł w ręce prywatne. Przebudowany częściowo w XVII w. w stylu barokowym. Odremontowany w latach 1964 – 70.
Pałac został wzniesiony na miejscu średniowiecznego zamku Piastów z przełomu XIII i XIV wieku, a dokładniej 3 metry wyżej. Historia tego zabytku łączy się z Księstwem Głogowsko – Żagańskim. W roku 1627 cesarz Austrii Ferdynand II sprzedał Księstwo Żagańskie czeskiemu księciu, dowódcy i politykowi, Albrechtowi Wallensteinowi.
Zamek Berwartstein jest jednym z nielicznych zamków, które zostały ponownie odbudowane i zamieszkałe. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1152, kiedy książę Fryderyk I Barbarossa przekazał posiadłość biskupowi ze Speyer – Georg’owi. Następni właściciele rodzina von Berwartstein trudnili się rozbojem, w wyniku czego w roku 1314 zamek został zajęty przez wojska ze Straßburga i Hagenau. Następnie w roku 1347 zamek przeszedł w posiadanie klasztoru benedyktynów z Weißenburg.
Zamek Kropsburg leży na wzgórzu obsadzonym winnica, do którego przylega las kasztanowców. Dotrzeć można tu pieszo od strony malowniczej wsi Sankt Martin lub też dojechać od strony Edenkoben. Swój początek zamek ma w XIII w. kiedy to kolegium kanonickie ze Speyer wybudowało zamek lenny.
Zamek Staufów – Landeck zbudowano w 1200 roku do ochrony klasztoru Bildenfeld w Klingenmünster. Położony jest na wzniesieniu 350 m n.p.m. Wejście do zamku, znajdujące się od strony północnej, prowadzi ponad 10 metrów głęboką fosą. Drewniany most odnowiony w 1965 roku wspiera się na trzech potężnych filarach. Ostatnia trzecia część w przeszłości była mostem zwodzonym. Przez utrzymaną w dobrym stanie bramę, wchodzimy za okalający zamek pierścień murów obronnych, które powstały w XIV i XV wieku jako ochrona przed bronią palną.
Do najokazalszych i najwarowniejszych zamków niemieckich należy rodowe gniazdo Staufów – zamek Trifels. Według źródeł historycznych ten potężny zamek zbudowany został w 1113 roku. Okresem jego rozbudowy i wspaniałości były czasy panowania Fryderyka I Barbarossy z rodu Staufów oraz – przede wszystkim – cesarza Fryderyka II (pierwsza połowa XIII w.).