Zamek w Międzyrzeczu

Zwiedzone: 15 sierpnia 2003

Położenie:

Zamek w Międzyrzeczu – (niem. Meseritz), na zachód od rynku, nad Obrą, w powiecie międzyrzeckim, w województwie lubuskim, w Polsce.

Opis:

Zamek w Międzyrzeczu – otoczona fosą średniowieczna twierdza obronna wzniesiona ok. 1350 r. przez Kazimierza Wielkiego w miejscu grodu warownego z drugiej połowy IX wieku, zlokalizowana na niewielkim pagórku w widłach dwóch rzek – Obry i Paklicy. Wchodzi w skład Międzyrzeckiego zespołu muzealno-zamkowo-parkowego.

W 1474 r. zajęty przez Macieja Korwina. W 1520 r. zdewastowany przez najemne wojska krzyżackie, a w latach 1520-1574 odbudowany. W latach 1655-1718 zniszczony przez wojska niemieckie, rosyjskie i szwedzkie. Przebudowany w XVI wieku i ponownie zburzony podczas wojen szwedzkich w XVII wieku.

Przez lata w warowni stacjonowały polskie wojska, strzegące pobliskiej granicy kraju. Dziś z dawnej potęgi umocnień niewiele pozostało. Do bramy zamkowej prowadzi kładka nad fosą. Po obu stronach wejścia znajdują się basteje z otworami strzelniczymi i platformy strzeleckie. Mury zamkowe mają kształt nieregularnej podkowy.

Na wyspę zamkową najłatwiej dostać się od strony rynku, przez dom bramny odbudowany w 1975 r., na wzór XVIII-wiecznego. Z lewej strony dziedzińca stoją barokowe budynki dawnego starostwa i oficyny dworskiej, a na wprost – ruiny średniowiecznego zamku, do którego można wejść przez bramę i obejrzeć ruiny od środka albo obejść zamek i fosę specjalną trasą. W muzeum prezentowana jest makieta zamku, przedstawiająca jego pierwotny wygląd.

W dawnej rezydencji starostów międzyrzeckich z 1719 r. i w oficynie dworskiej z początku XVIII wieku mieści się Muzeum Regionalne z ekspozycjami: archeologiczną, historyczną, artystyczną i etnograficzną. W muzeum prezentowana jest m.in. ciekawa, jedna z najbogatszych w Polsce kolekcja portretów trumiennych, tablic herbowych i inskrypcyjnych z XVII i XVIII w. Obok portretów trumiennych w dziele sztuki w muzeum można obejrzeć polskie malarstwo portretowe z XVII, XVIII i XIX w. oraz nieznanego pochodzenia rzeźby sakralne z XV-XVIII wieku. Niewykluczone, że muzeum przechowuje elementy ołtarzy z okolicy, np. z kaplicy łagowskiego zamku, która znajdowała się pierwotnie w tej samej sali, w której teraz mieści się kawiarnia.

Od 2005 r. wejście na dziedziniec zamku jest niemożliwe. Początkowo, przyczyną takiego stanu rzeczy był remont drewnianego mostu prowadzącego do bramy głównej (roboty zostały już zakończone), a od 2006 r. – stan techniczny murów obronnych. Brak środków finansowych na wykonanie najpilniejszych prac oraz nikłe zainteresowanie problemem ze strony Ministerstwa Kultury i Sztuki nie rokują zbyt wielu szans na szybkie udostępnienie zamku zwiedzającym.