Przypuszczalnie inicjatorką budowy pałacu w Jeleninie była Charlotta von Franckenberg władająca majątkiem w latach 1791-1805. Wówczas to powstała główna bryła rezydencji, założona na planie prostokąta. W latach 1869-1871, kiedy właścicielem został Johann Louis Bonte, dobudowano do elewacji południowej palmiarnię, zmieniono wystrój elewacji oraz wnętrz. Potwierdzenie daty przeprowadzenia wyżej wspomnianych prac widnieje w tympanonie elewacji zachodniej – 1871 rok. Elewacjom nadano kostium klasycystyczny. Od zachodu bryłę pałacu urozmaica portyk kolumnowy w porządku antycznym. Okna wieńczą trójkątne naczółki wparte na żłobkowanych konsolach wolutowych. Wnętrza bogato zdobione sztukateriami z ornamentem roślinnym oraz przedstawieniami figuralnymi, urozmaicały ceramiczne kominki w stylu neorokoka oraz neoklasycyzmu. Ściany sal wyłożone zostały drewnianą, płycinową boazerią. Pałac otoczony niewielkim, lecz gustownym ogrodem, stanowił szlachecką siedzibę XIX wieku.