Z daleka już widoczne dla przybysza wzniesienie w Miśni, gdzie jeszcze w X wieku stały trzy grody, jest uznawane za „kolebkę Saksonii”. To tutaj mieli swoją siedzibę margrabiowie, biskupi i burgrabiowie. Tej prezencji i skupieniu ich władzy na tak niewielkiej przestrzeni zawdzięcza góra swoją chlubną nazwę.

Ten wspaniały zespół architektoniczny, w którego skład wchodzi katedra, zamek biskupi, spichlerz zbożowy i zamek warowny, był pierwszą niemiecką budowlą zamkową i jednocześnie arcydziełem architektury. Budowę zamku Albrechtsburg rozpoczęto w 1471 r. i jest on znakomitym przykładem przekształcenia późno-średniowiecznego grodu w tak imponujący dziś kompleks zamkowy. Bo nawet i w czasach obecnych zwiedzający jest zachwycony śmiałymi rozwiązaniami architektonicznymi i rewolucyjnymi wręcz pomysłami jego ukształtowania.
Wysokie szczyty wież, jasne fasady, szerokie powierzchnie okien przeglądają się w lustrze rzeki Łaby i swoim odbiciem wzbogacają panoramę doliny. Jednak o ironio losu! Przez stulecia niemalże nie korzystano z tego zamku. Dopiero mocą zarządzenia króla polskiego i elektora Saksonii, Augusta Mocnego Sasa, zaczęło w zamku pulsować nowe życie: pierwsza europejska manufaktura porcelany. Właśnie stąd „białe złoto baroku” podjęło swój tryumfalny pochód po całej Europie. Ten tak korzystny dla gospodarki Saksonii okres upamiętnia dzisiaj stała wystawa na zamku.

A pod bogato zdobionymi sklepieniami krzyżowo-żebrowymi za wspaniałymi oknami o łuku wklęsłym w późnogotyckich pomieszczeniach prezentuje się zwiedzającym dzięki bogatym zbiorom plastyk z okresu średniowiecza oraz historycznym malowidłom ściennym z XIX wieku prawdziwy podręcznik ilustrowany saksońskiej historii. Imponujące wrażenie sprawiają wykonane z jednego bloku kamienne schody zamku tzw. Großer Wendelstein oraz bogate kasetonowe stropy.
Zarówno znajdująca się nieopodal katedra z grobowcami książąt saksońskich, jak i romantyczna starówka z czerwoną dachówką historycznych budynków zapraszają przybysza również do ich zwiedzenia.