Wieś stanowiła gniazdo Gołanieckich herbu Kotwicz, od XVII w. kolejno w rękach Leszczyńskich, Krzywickiego, Skórzewskich, w 1921 r. własność Heleny Bojanowskiej, później Donimirskich.

Dwór barokowy prawdopodobnie z początku XIX w. (lub końca XVIII w.) wybudowany dla Andrzeja i Ludwiki z Krzyckich Skórzewskich. Przebudowany w połowie XIX w., rozbudowany o prostopadłe skrzydło w części wschodniej pod koniec XIX w. Wystawkę na osi elewacji ogrodowej zwieńczono neorenesansowym szczytem. Budynek parterowy, o konstrukcji szkieletowej, z wysokim polskim dachem łamanym, pokrytym łupkiem (dawniej gontem), z wystawkami i oknami powiekowymi. W środkowej części dworu piętrowe pseudoryzality ze szczytami o falistych spływach.

Park krajobrazowy (pow. ok. 3 ha) z połowy XIX w. założony na planie trójkąta, z dębami.