Bazylika mniejsza w Rokitnie – (niem. Rokitten), w centrum miejscowości, w powiecie międzyrzeckim, w województwie lubuskim, w Polsce.
nr rej.: KOK-I-148/61 z 16.03.1961
oraz 258 z 6.04.1979
Bazylika mniejsza w Rokitnie – (niem. Rokitten), w centrum miejscowości, w powiecie międzyrzeckim, w województwie lubuskim, w Polsce.
Pierwszy drewniany kościółek powstał w 1333 r., założony przez biskupa poznańskiego Jana Doliwę. W roku 1661 stał się własnością cystersów z Bledzewa. Słynący z cudów obraz Matki Boskiej przeniesiono z opactwa bledzewskiego w 1669 r. Pierwszą budowę nowego kościoła rozpoczęto z początkiem XVIII w., nie została jednak dokończona. W 1746 r. budowlę rozebrano i zaczęto wznosić obecną świątynię. Ukończono ją w 1756 r. Powstała budowla na planie prostokąta, trójnawowa, z prezbiterium od północy. Po stronie zachodniej do prezbiterium dobudowano zakrystię, po wschodniej kaplicę. Wejście flankują dwie kwadratowe wieże nakryte hełmami. We wnętrzu sklepienia żaglowe ozdobione polichromią z XVIII w. W ołtarzu głównym umieszczono cudowny obraz Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej ukoronowany koronami papieskimi w 1989 r. Reszta wyposażenia w stylu baroku i rokoko. Obecnie kościół jest najważniejszym sanktuarium maryjnym Diecezji Zielonogórsko–Gorzowskiej. Kościół Matki Bożej Rokitniańskiej od 2002 roku nosi tytuł bazyliki mniejszej.
Obraz namalowany został na początku XVI w. przez mistrzów szkoły niderlandzkiej, na drewnie lipowym. Prawdopodobnie jest to fragment większego dzieła. Charakterystycznym elementem jest odsłonięte ucho – stąd nazwa obrazu. Początkowo znajdował się na Kujawach w rękach rodziny Stawickich. Poprzez kolejne darowizny trafił w posiadanie opatów z Bledzewa. Tam stał się słynny z powodu licznych cudów. W 1670 r. 4 marca został uznany za cudowny. Od króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego otrzymał koronę królewską oraz orła białego i napis „Daj Panie pokój dniom naszym”. Dzięki temu stał się symbolem polskości w czasie zaborów. Jakiś czas przebywał w kaplicy na zamku Królewskim w Warszawie. Do Rokitna przeniósł go opat Jan Opaliński 24 listopada 1671 r.
